โมหะ คือ ไม่รู้ สักกายทิฏฐิ คือ เห็นผิด

โมหเจตสิก เป็นสภาพธรรมที่แม้ว่ามี อารมณ์ ปรากฏ แก่ โมหมูลจิต

ลักษณะของโมหเจตสิก ก็เป็นลักษณะของสภาพธรรมที่ปิดบัง ลักษณะที่แท้จริง
ของอารมณ์นั้น เหมือนกับความมืดบอด ไม่สามารถที่จะเห็น อารมณ์ นั้นตามความเป็นจริงได้ คือ เป็นสภาพธรรม ที่ไม่เที่ยง และ ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน เพราะฉะนั้น ลักษณะของโมหเจตสิก เหมือนกับความมืดบอดจริงๆ คือถ้าขณะใดที่โมหเจตสิกเกิดกับจิตใด ขณะนั้น ไม่สามารถจะรู้ลักษณะของสภาพธรรม ที่กำลัง
ปรากฏ ตามความเป็นจริงได้

สักกายทิฏฐิ คือความเห็นผิด ความยึดถือว่า กายของตน คือความเห็นผิด ยึดมั่นว่า บัญญัติเป็นสี่งที่มีจริง ตัวอย่างเช่น

คุณประวิทย์ สงสัยเรื่อง สักกายทิฏฐิ เมื่อวานผมได้สนทนากับเพื่อน มีเพื่อน ธรรมคนหนึ่ง เขาถามว่าปากกาที่ผมใช้นี่ของใคร ตอบว่า ของผม เขาก็ว่าใช่หรือ ก็บอกว่านี่ไง มีชื่อผมติดอยู๋ ขณะนั้นเป็น สักกายทิฏฐิ หรือ เปล่า

ท่านอาจารย์ สักกายทิฏฐิ คือความเห็นผิด ยึดมั่นว่า บัญญัติเป็นสี่งที่มีจริง

คุณประวิทย์ ของผมไงครับ

ท่านอาจารย์ ไม่ใช่ว่าเป็นบัญญัติหรือคะ

คุณประวิทย์ ไม่ใช่ เป็นของผมไงครับ

ท่านอาจารย์ เพราะฉะนั้น ในขณะที่มีความยึดมั่นจริงๆ มีความเห็นผิด ว่าต้องมีปากกา หนึ่ง ล่ะนะคะ และต้องมีของผมจริงๆ ขณะนั้นเป็นความเห็นถูก หรือเป็นความเห็นผิด

คุณประวิทย์ เห็นผิด เขาถามย้ำ 2 ครั้ง นะครับ

ท่านอาจารย์ เพราะฉะนั้นก็เป็น สักกายทิฏฐิ ถ้ามีความเห็นอย่างนั้นจริงๆ แตุ่้ถ้าระลึกได้ว่าเป็นแต่เพืยง ธาตุแข็งที่กระทบสัมผัส และเป็นเพียงสีสรร ที่ปรากฏเพราะว่าเอาสีออกจากปากกาไม่ได้ จึงเรียกสี่งที่เห็นนี้ว่า ปากกา แต่ถ้าสามารถเอาสีออกจากธาตุดิน น้ำ ไฟ ลม ออกได้หมดเลย จะมีบัญญัตติอะใรไหม ในสี่งที่ปรากฏทางตา ก็ไม่มี