...ไม่มีเพื่อต้านทาน....

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

แต่ละบุคคลที่เกิดมา ล้วนมีความตายเป็นที่สุดด้วยกันทั้งนั้น ไม่มีใครหลีกพ้นได้ ขึ้นอยู่กับว่าจะตายเร็วหรือตายช้าเท่านั้น ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ บุคคลรอบข้าง ไม่ว่าจะเป็นบิดามารดา หรือญาติพี่น้องเป็นต้น ย่อมสามารถเป็นที่พึ่ง สามารถช่วยเหลือทำกิจต่างๆ ให้แก่เราได้ แต่พอถึงเวลาตาย บุคคลเหล่านี้ ไม่สามารถที่จะช่วยต้านทานไว้ได้เลย ไม่สามารถที่จะช่วยไม่ให้ตายได้เลย ซึ่งในที่สุดแล้วก็จะต้องตาย จะต้องจากทุกสิ่งทุกอย่างไปอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้น ไม่ว่าจะได้ฟัง ได้ศึกษาพระธรรม ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดง ในส่วนใดก็ตาม ทั้งหมดทั้งปวงนั้น ก็เพื่อความเข้าใจถูกเห็นถูกในลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏตามความเป็นจริง และเพื่อความไม่ประมาทในชีวิต เพราะเหตุว่าในที่สุดแล้วทุกคนก็จะต้องตาย แต่ก่อนที่จะตาย ซึ่งก็ไม่สามารถจะรู้ได้ว่าเป็นวันใดเวลาใดนั้น ก็ควรที่จะได้ประโยชน์จากการได้เกิดมาเป็นมนุษย์ให้มากที่สุด แสวงหาสิ่งที่เป็นสาระให้กับชีวิตให้มากที่สุด ประโยชน์หรือสาระที่ว่านั้น ได้แก่ ความเข้าใจพระธรรมตามความเป็นจริง อันเกิดจากการฟัง การศึกษาพระธรรมในชีวิตประจำวันซึ่งจะต้องสะสมเป็นที่พึ่งต่อไป พร้อมกับน้อมประพฤติปฏบัติตามพระธรรม (เป็นคนดีควบคู่ไปกับการฟังพระธรรม) จนกว่าจะถึงการดับกิเลสทั้งปวงได้อย่างเด็ดขาดในที่สุด ซึ่งจะต้องอาศัยกาลเวลาอันยาวนานในการอบรมเจริญปัญญา ครับ

...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของคุณแก่นไม้หอม และ ทุกๆ ท่านครับ...

จุดประสงค์ของการระลึกถึงความตายบ่อยๆ เพื่อไม่ให้ประมาทกับการเจริญกุศลโดยเฉพาะการแสวงหาปัญญา เพื่อรู้ความจริงของธรรมะจนกระทั่งสามารถละความเห็นผิด ซึ่งเป็นเหตุให้เกิดความทุกข์ ฯลฯ

ไม่มีใครจะต้านทานความตายได้ แต่ก่อนตาย แม้ขณะนี้...ควรจะมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร

ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่

อยากให้แนะนำคำบรรยายของอ.สุจินต์ เกี่ยวกับความตายหน่อยครับ

ใครเล่าจะรู้ความตายในวันพรุ่ง [ภัทเทกรัตตสูตร]

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาคุณแก่มไม้หอมและทุกๆ ท่านค่ะ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ