ลืมตา...ด้วยจิตที่ประกอบด้วยโลภะ

ข้อความบางตอนจากการบรรยายของท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์

นี่คือชีวิตประจำวัน ตั้งแต่ตื่นลืมตาขึ้นมา ก็ไม่รู้ว่าเป็นธาตุ ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่สัตว์ไม่ใช่บุคคล แต่ข้อความที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง ทรงแสดงลักษณะของธาตุต่างๆ ที่ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน แม้แต่การที่จะดู ก็เป็นเพราะเหตุว่าวาโยธาตุที่เกิดเพราะจิตที่ต้องการจะดู เป็นสมุฏฐาน ทำให้รูปไหว คือ กลีบตาล่างจมเบื้องล่างกลีบตาบนหนีไปเบื้องบน ด้วยการซ่านไปแห่งวาโยธาตุ ซึ่งมีจิตเป็นสมุฏฐาน ไม่มีใครๆ ชื่อว่า เปิดได้โดยสะดวก ถ้าจะใครมาจับตาลืมขึ้น ก็ยังยากกว่าที่วาโยธาตุจะทำเอง ใช่ไหมคะ ง่ายที่สุดเลยค่ะ เพียงแต่หลับตาแล้วก็ลืมตาขึ้น นั่นก็เป็นกิจภาระของวาโยธาตุซึ่งเกิดเพราะจิตเป็นสมุฏฐานซึ่งทำได้โดยสะดวกและก็โดยรวดเร็ว ทุกคนกระพริบตาบ้างหรือเปล่า ถ้าขาดสติ ก็ไม่รู้เลยว่า ขณะนั้นเป็นรูปหรือเป็นนาม ในขณะที่หลับตาลงไป มีเห็นไหมคะ จะเห็นได้ไหม สิ่งที่กำลังปรากฏทางตา จะปรากฏไหม? แต่จะมีสิ่งที่ปรากฏทางตาปรากฏ ก็ต่อเมื่อ วาโยธาตุที่เกิดเพราะจิตเป็นสมุฏฐาน ทำให้ลืมตาขึ้น และก็จากนั้นจักขุวิญญาณก็ได้สำเร็จกิจ คือ การเห็นได้เกิดขึ้น...

ขอกราบอนุโมทนาท่านอาจารย์ที่ให้เข้าใจความจริงแม้ในชีวิตประจำวัน ขณะที่ลืมตาขึ้น ถ้าสติไม่เกิดก็ลืมตาขึ้นด้วยความต้องการ ส่องให้เห็นว่าในชีวิตประจำวันนั้น

จิตที่ประกอบด้วยโลภะเกิดขึ้นเกือบตลอดทั้งวัน...