ให้พิจารณาตนเองวันละ ๓ ครั้ง (๑)

ข้อความบางตอนจากการบรรยายธรรมโดยท่านอาจารย์ สุจินต์ บริหารวนเขตต์

ท่านอาจารย์ แต่ว่านั่นไม่ใช่จุดประสงค์ของการฟังพระธรรม นะคะ เพราะว่า การฟังพระธรรมคือ ประโยชน์ที่ได้เข้าใจพระธรรม และประพฤติปฏิบัติตามพระธรรม ไม่จำเป็นต้องมีการเปรียบเทียบ ใครกล่าวได้มากกว่ากัน ใครกล่าวได้ดีกว่ากัน หรือใครกล่าวได้นานกว่ากัน

ดร.ชินวุธ ขอกราบเรียนถามนะครับตอนที่พระภิกษุกล่าวโทษกันและกัน เรียกว่ากล่าวล่วงเกินกันและกันว่าใครจะเก่งกว่ากันและกัน นานกว่าอะไรก็แล้วแต่ แล้วในอรรถกถาแถลงว่าการกล่าวนั้นคือแสดงธรรม ผมก็เลยสงสัยว่าตอนแรกก็เข้าใจว่า กล่าวล่วงเกินกัน ก็คงจะว่าอะไรกัน แต่กลายเป็นว่าแสดงธรรมเก่งกว่า หมายความว่ารู้มากกว่า สามารถจะแสดงได้มากกว่า

ท่านอาจารย์ มิได้ค่ะ ใครจะกล่าวได้มากกว่ากัน แข่งกัน ว่าใครจะกล่าวได้มากกว่ากัน

ดร.ชินวุธ แสดงธรรมใช่ไหมครับท่านอาจารย์

ท่านอาจารย์   แข่งกัน ใครจะกล่าวได้มากกว่ากัน แข่งนะคะ ถ้ามากกว่าแล้ว เป็นอย่างไรคะ ถ้าน้อยกว่าแล้วเป็นอย่างไร ถ้ามากกว่าก็ดีใจว่าเก่งกว่าหรือเปล่า แล้วถ้าน้อยกว่าก็ไม่เก่ง ด้อยกว่าหรือเปล่า

ดร.ชินวุธ เข้าใจแล้วครับ เป็นตอนนั้นนะครับ การแสดงธรรมเป็นหนึ่งในบุญญกริยาวัตถุ ๑๐
ท่านอาจารย์ เป็นเรื่องละเอียดนะคะ กุศลเป็นสภาพของจิตที่ไม่มี โลภะ โทสะ โมหะ ไม่มีมานะ ไม่มีทิฏฐิ

ดร.ชินวุธ การแสดงธรรมโดยมีมานะ ถือว่าเป็นอกุศลหรือครับ

ท่านอาจารย์   ขณะใดที่อกุศลจิตเกิด ขณะนั้นไม่ใช่กุศล แม้แต่การศึกษาธรรม ยังไม่ถึงการแสดงธรรม เพียงการศึกษาธรรม ศึกษาเพื่ออะไร บางท่านอาจจะเห็นว่าธรรมนี้เป็นสิ่งที่ละเอียดมาก เข้าใจได้ยาก เพราะฉะนั้นเมื่อเข้าใจแล้วก็เก่ง ก็อยากให้คนอื่นเข้าใจได้มากอย่างนั้น หรือว่าเก่งอย่างนั้น ขณะนั้นก็เป็นอกุศล แต่ว่าถึงแม้ว่าบุคคลนั้นจะมีความเข้าใจมากอย่างไร ก็ยังสามารถระลึกได้ว่า ตราบใดที่ยังคิดเป็นอย่างนั้นอยู่ ขณะนั้นเป็นอกุศล ขณะนั้นก็จะละอกุศลนั้น เพราะรู้ว่า การเป็นผู้รู้ธรรมมากอย่างเดียวไม่เป็นประโยชน์ แต่ต้องเป็นผู้ที่ประพฤติธรรมมากด้วย จุดประสงค์ของการศึกษาธรรม ไม่ใช่เพียงเพื่อรู้ธรรมมาก แต่ต้องเป็นผู้ที่ปฏิบัติธรรมมาก

(มีต่อครับ)