ไข้หวัดนก

กรรมคือเจตนา เมื่อมีการฆ่าเกิดขึ้น บุคคลที่เกี่ยวข้องคือผู้สั่งและผู้ลงมือฆ่า ทั้งหมดมีเจตนาให้สัตว์นั้นตาย เมื่อสัตว์นั้นตายสำเร็จเป็นอกุศลกรรมบถ ทั้งผู้สั่งและผู้ลงมือฆ่า

และแน่นอนไก่เหล่านั้น....ก็ต้องเคยกระทำอกุศลกรรมมาแล้วในอดีตชาติ ชาตินี้ก็ต้องได้รับผลของกรรม คือ อกุศลวิบากซึ่งหนีไม่พ้น และขณะที่คุณเห็นคนขุดหลุมกว้างๆ และจับไก่เป็นๆ ลงไปฝังไก่พวกนี้ คงทรมานไม่น้อยเลย ก่อนจะตาย น่าเวทนายิ่งนัก......ขณะที่เห็นในขณะนั้น...จิตเป็นอกุศล สงสารไก่...เป็นโทสะ ไม่ชอบใจ หดหู่ ขณะนั้นควรที่จะพิจารณา..หรือสังเกต..จิตที่กำลังเกิดขึ้นปรากฏหรือไม่ ประโยชน์คืออยู่ตรงนั้น ไม่เช่นนั้นเราก็จะคล้อยไปตามอกุศลอยู่เสมอค่ะ

ในเมื่อเจตนาของผู้สั่งและผู้ลงมือ คือ ให้ไก่ตาย แต่อีกเจตนาก็เพื่อให้คนและสัตว์อื่นๆ ในโลกที่มีจำนวนอีกมากได้ปลอดภัย อย่างนี้จะแยกเจตนาอย่างไรคะ และถ้าเราจำเป็นต้องเกี่ยวข้องในสถานการณ์เช่นนี้จะมีทางออกอย่างไรคะ เพราะในชีวิตคนเรามีเหตุการณ์มากมายที่อยู่ในสภาพตัดสินใจไม่ถูก กรุณาแนะแนวทางด้วยค่ะ

แยกเจตนาทีละขณะค่ะ เจตนาให้สัตว์ตาย และสัตว์ตายลง เป็นอกุศลกรรมบถแน่นอน หลีกเลี่ยงไม่ได้ ส่วนเจตนาที่จะช่วยเหลือนั้น อาจจะทั้งอยากช่วยและอาจจะมีความมานะถือตัวแฝงอยู่ด้วยว่าเราเป็นผู้ช่วยเหลือคนอื่น ดังนั้นจึงเป็นได้ทั้งกุศลจิตหรืออกุศลจิตสลับกันไป ต้องพิจารณาให้ละเอียดและเป็นผู้ตรงกับตัวเองค่ะ และต้องแล้วแต่ว่าอกุศลหรือกุศลใดจะมีกำลังมากกว่ากัน ก็รับผลไปตามนั้นค่ะ

ดังนั้น การเพียรศึกษาธรรมะให้เข้าใจ และประจักษ์แจ้งในสภาพธรรมตามความเป็นจริง จะช่วยในการตัดสินใจที่ถูกต้องในสถานการณ์ต่างๆ เช่นนี้ และหาทางออกที่เหมาะสมได้ตามเหตุตามปัจจัยค่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นธรรมะทั้งสิ้น.....

ที่สำคัญคือ เราไม่สามารถตั้งใจไว้ล่วงหน้าได้ ว่าจะทำอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วแต่เหตุปัจจัย จริงๆ ครับ เพราะเมื่อมีเหตุการณ์อย่างนั้นเกิดขึ้นกับเราจริงๆ เรา อาจจะไม่ได้กระทำตามที่เราตั้งใจไว้ก็ได้ ปุถุชน ยังมีเหตุ ปัจจัย ให้ล่วง ศีล 5 ได้ทุกคน ตราบเท่าที่ยังไม่เป็นพระโสดาบัน อย่าว่าแต่ไก่ เลยครับ พวกเราที่เป็นปุถุชน ยังมีเหตุให้ฆ่า ได้ แม้ บิดา มารดา จึงไม่ควรประมาทแม้จะเป็นอกุศล เล็กๆ น้อยๆ