พึงเป็นที่รัก ที่ชอบใจ ที่เคารพ ที่ยกย่องของเพื่อนพรหมจารีทั้งหลาย

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

....ในข้อนั้น หากจะพึงมีคำถามว่า ธรรมดาว่าศีลนี้ เป็นเครื่องประดับอันเลิศของ

พระโยคีดังที่พระโบราณาจารย์ทั้งหลายกล่าวว่าศีลเป็นอลังการของพระโยคี

ศีลเป็นเครื่องประดับของพระโยคี พระโยคีผู้ตกแต่งด้วยศีลทั้งหลายถึงความเป็นผู้เลิศ

ในการประดับ ดังนี้.

อนึ่ง แม้พระผู้มีพระภาคเจ้าก็ได้ตรัสศีล ทรงกระทำให้ยิ่งใหญ่ทีเดียวในพระสูตร

หลายร้อยสูตร อย่างที่ตรัสว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย หากภิกษุจะพึงหวังว่า เราพึง

เป็นที่รัก เป็นที่ชอบใจ เป็นที่เคารพ และเป็นที่ยกย่องของเพื่อนพรหมจารี

ทั้งหลายดังนี้ ก็พึงเป็นผู้กระทำให้บริบูรณ์ในศีลทั้งหลายทีเดียว ดังนี้ และว่า

นกต้อยตีวิดรักษาฟองไข่ฉันใด

จามรีรักษาขนหางฉันใด

คนมีบุตรคนเดียวรักษาบุตรผู้เป็นที่รักฉันใด

คนมีนัยน์ตาข้างเดียว รักษานัยน์ตาที่ยังเหลืออีกข้างฉันใด

ท่านทั้งหลายจงตามรักษาศีลเหมือนฉันนั้นทีเดียว

จงเป็นผู้มีศีลเป็นที่รักด้วยดี

มีความเคารพทุกเมื่อเถิด

ดังนี้ และ ว่า

กลิ่นดอกไม้ไม่ฟุ้งทวนลม

จันทน์หรือกฤษณา และมะลิซ้อน ก็ไม่ฟุ้งทวนลม

แต่กลิ่นสัตบุรุษย่อมฟุ้งทวนลม

สัตบุรุษย่อมฟุ้งไปได้ทุกทิศจันทน์ก็ดี กฤษณาก็ดี อุบลก็ดี มะลิก็ดี กลิ่นคือศีล

ยอดเยี่ยมกว่าบรรดาคันธชาตเหล่านั้น

กลิ่นกฤษณาและจันทน์นี้มีประมาณน้อย

ส่วนกลิ่นของผู้มีศีลเป็นกลิ่นสูงสุด

ฟุ้งไปในทวยเทพทั้งหลาย

มารย่อมไม่พบทางของท่านเหล่านั้น

ผู้มีศีลสมบูรณ์มีปกติอยู่ด้วยความไม่ประมาท

หลุดพ้นแล้ว เพราะรู้ชอบภิกษุเป็นพระผู้มีปัญญา ตั้งอยู่ในศีลแล้ว

ยังจิตและปัญญาให้เจริญอยู่

ผู้มีความเพียร มีปัญญารักษาตนนั้น

พึงสางชัฏนี้ได้ ดังนี้