โลกในวินัยของพระอริยเจ้า

เมื่อวานนี้ (๑๑ มี.ค. ๕๔) โชคดีได้มีโอกาสไปร่วมสนทนาธรรมกับท่านอาจารย์

สุจินต์ บริหารวนเขตต์ และสหายธรรมที่บ้านคุณโป๊ด โป๊ดแฮร์ครีเอชั่น สุขุมวิท ๑๐๗

ไปถึงแต่เช้า จึงมีโอกาสได้เดินชมรอบๆ บ้าน ซึ่งเป็นสวนกลางกรุง ร่มรื่นด้วยต้นไม้

ใหญ่หลายต้น มีต้นกัลปพฤกษ์ต้นใหญ่สูงท่วมบ้าน ออกดอกสีชมพูขาวเต็มทั้งต้น

เกือบไม่เห็นใบเลย มีต้นไทรใหญ่ ที่โคนต้นตบแต่งด้วยกอกล้วยไม้ที่ออกดอกเต็มไป

หมด แล้วยังมีน้ำพุในสระน้ำธรรมชาติข้างๆ บ้านอีก เมื่อเดินเข้าไปในบ้าน ก็ต้องตื่น

ตะลึงกับดอกไม้ที่ตบแต่งไว้อย่างสวยงาม มีดอกกุหลาบสีชมพูอ่อนกับสีส้มปักไว้ใน

แจกันรูปชามอ่างใบโต สวยจริงๆ จนต้องขอนั่งฟังธรรมใกล้ๆ จะได้ชื่นชมกับความงาม

ของดอกไม้สุดโปรดให้เต็มที่ แม้แต่ในห้องน้ำ ก็มีดอกกุหลาบเหลืองลอยอยู่เต็มโถใบ

โต ช่างสวยงามประณีตจริงๆ แสดงถึงกุศลจิตที่วิจิตรอย่างยิ่ง

เมื่อได้เวลาฟังธรรมในห้องที่เย็นสบายด้วยเครื่องปรับอากาศ มองผ่านกระจกออกไป

ด้านหลังท่านอาจารย์ เห็นกอเฟิร์น กล้วยไม้ดอกเล็กๆ โคนต้นไทรพริ้วไสวด้วยแรงลม

กระทบแสงแดดอ่อน มีผีเสื้อบินว่อน ช่างเป็นภาพที่สวยงาม มีความรู้สึกรื่นรมย์ราวกับที่

ใดสักแห่งหนึ่งที่เคยเห็น เคยอยู่ จะเป็นที่ไหนนะ นึกไม่ออก หรือจะเป็นที่ศาลาสุธัมมา?

ถึงเวลาทานอาหารกลางวัน ก็สุดแสนพิเศษด้วยอาหารรสเลิศมากมาย ไม่น่าแปลก

ใจเลยว่า ทำไมคุณโป๊ดถึงเป็นช่างผมที่มีชื่อเสียง มีฐานะร่ำรวย เพราะคงสะสมกุศลจิต

ที่ประกอบด้วยความวิจิตรอย่างนี้มานานแล้ว

ได้ฟังธรรมที่ลึกซึ้งและจับใจจากท่านอาจารย์เช่นเคย และก็เช่นเคยอีกเหมือนกันที่

จะลืมไปอย่างรวดเร็ว จำได้แต่ดอกไม้สวยงามอย่างไร อาหารอะไรอร่อย เห็นสภาพ

ธรรมตามความเป็นจริงอีกเหมือนกันว่า สะสมโลภะหรือสะสมปัญญามามากกว่ากัน

กลับถึงบ้านในตอนเย็น เปิดทีวีดู ก็ได้เห็นภาพข่าวช็อคโลก เกิดแผ่นดินไหวขนาด

8.9 ริกเตอร์ที่ญี่ปุ่น และเกิดสึนามิขนาดใหญ่ถล่ม ได้เห็นภาพของคลื่นยักษ์ที่กวาดรถ

ยนต์ บ้านเรือน เรือขนาดใหญ่ ไปกองรวมกัน ช่างเป็นภาพที่น่ากลัวจริงๆ

นึกถึงเวลาเที่ยงกว่าๆ ที่เกิดแผ่นดินไหวนั้น เรากำลังบริโภคอาหารรสอร่อยที่บ้าน

คุณโป๊ด โลกที่ปรากฏของเราเป็นโลกของรสที่ปรากฏทางลิ้น สีสันวัณณะต่างๆ ที่

ปรากฏทางตา ซึ่งเป็นสิ่งที่น่ารื่นรมย์ เสียงสนทนาธรรมอันทำให้บันเทิงใจนั้นปรากฏ

ทางหู และความคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ปรากฏทั้งหลายนั้น ก็เป็นโลกของความคิดตามการ

สะสม ไม่ได้เกี่ยวข้องกับภัยพิบัติของโลกแต่อย่างใด แต่เมื่อได้ทราบจากข่าวทีวี โลก

ทางตา โลกทางหูเปลี่ยนไป โลกความคิดก็เปลี่ยนไปด้วย โลกของแต่ละคนไม่เหมือน

กันเลย แต่ละคนต่างก็อยู่ในโลกของตัวเองจริงๆ และโลกแต่ละโลกนั้นก็ไม่ปะปนกันอยู่

ด้วย แต่ที่เรายังไม่สามารถประจักษ์แจ้งอย่างที่ท่านแสดงได้ เพราะยังไม่สามารถแยก

โลกแต่ละโลกเป็นโลกในวินัยของพระอริยเจ้า ๖ โลก คือ โลกทางตา ที่มีเพียงเห็นกับ

สิ่งที่ปรากฏทางตา โลกทางหู ที่มีได้ยินกับเสียง โลกทางจมูก ที่มีแต่การได้กลิ่นกับ

กลิ่น โลกทางลิ้น มีรสกับการลิ้มรส โลกทางกาย มีการกระทบสัมผัสกับเย็นหรือร้อน

อ่อนหรือแข็ง ตึงหรือไหว และโลกทางใจ ที่มีความคิดกับเรื่องราวต่างๆ

โลก ๖ ทางที่พระอริยเจ้าท่านรู้ว่า เป็นเพียงสภาพธรรมอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นเพราะเหตุ

ปัจจัย เกิดแล้วก็ดับไป ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน จึงละ

ความติดข้องในโลก ๖ ทางนี้ได้ตามลำดับ แต่สำหรับเรา ติดข้องหมดทุกอย่าง เห็น

ดอกไม้สวยงาม ลิ้มรสอาหารอร่อย สัมผัสบรรยากาศน่ารื่นรมย์ที่บ้านคุณโป๊ด ก็ติดข้อง

จนกลับมาเขียนได้เป็นหน้า ได้ยินเรื่องแผ่นดินไหวที่ญี่ปุ่น ก็เกิดความเศร้าใจ ไม่อยาก

ให้เกิด สงสาร แล้วก็กลัวจะเกิดที่บ้านเมืองของเราบ้าง ลืมสิ่งที่ท่านอาจารย์พร่ำสอน

ซ้ำๆ บ่อยๆ เนืองๆ ว่า ทุกอย่างเป็นธรรม และแม้จะเพิ่งได้ยินได้ฟังในระหว่างสนทนา

ธรรมเมื่อไม่กี่ชั่วโมงมาแล้วก็ตาม ก็ยังไม่แว๊บขึ้นมาสะกิดใจสักนิดเลย

เห็นไหมว่า โลกของเรากับโลกของพระอริยเจ้านั้นช่างห่างไกลกันยิ่งกว่าฟ้ากับน้ำ