การอนุโมทนาบรรพชา
อ่านชาดก (พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๑ - หน้าที่ 98)
เจ้าชายสิตธัตถะเสด็จออกมหาภิเนษกรมณ์ ในขณะมนุษย์นอนหลับใหล เทพยดา นาค ครุฑ ต่างอนุโมทนาถึงปานนี้ ... เทวดาทั้งหลายชูคบเพลิง ๖๐,๐๐๐ อัน ข้างหน้าพระโพธิสัตว์นั้น ข้างหลัง ๖๐,๐๐๐ อัน ข้างขวา ๖๐,๐๐๐ อัน ข้างซ้าย ๖๐,๐๐๐ อัน. เทวดาอีกพวกหนึ่ง ชูคบเพลิงหาประมาณมิได้ ณ ที่ขอบปากจักรวาล. เทวดากับนาคและครุฑเป็นต้นอีกพวกหนึ่ง เดินบูชาด้วยของหอม ดอกไม้ จุรณและธูปอันเป็นทิพย์. พื้นท้องฟ้านภาดลได้ต่อเนื่องกันไป ไม่ว่างเว้นด้วยดอกปาริชาตและดอกมณฑารพ เหมือนเวลามีเมฆฝนอันหนาทึบ ทิพยสังคีตทั้งหลายได้เป็นไปแล้ว. ดนตรีหกหมื่นแปดพันชนิดบรรเลงขึ้นแล้วโดยทั่วๆ ไป. กาลย่อมเป็นไป เหมือนเวลาที่เมฆคำรามในท้องมหาสมุทร และเหมือนเวลาที่สาครมีเสียงกึกก้องในต้องภูเขายุคนธร. พระโพธิสัตว์เมื่อเสด็จไปอยู่ด้วยสิริโสภาคย์นี้ ล่วงเลยราชอาณาจักรทั้ง ๓ โดยราตรีเดียวเท่านั้น เสด็จถึงฝั่งแม่น้ำอโนมานที ที่ในที่สุดหนทาง ๓๐ โยชน์. ถามว่า ก็ม้าสามารถจะไปให้ยิ่งกว่านั้นได้หรือไม่? ตอบว่าสามารถไปได้ เพราะม้านั้นสามารถเที่ยวไปตลอดห้วงจักวาลโดยไม่มีขอบเขตอย่างนี้ เหมือนเหยียบวงแห่งกงล้อที่สอดอยู่ในดุมแล้ว กลับมาก่อนอาหารเช้า บริโภคอาหารที่เขาจัดไว้สำหรับตน. ก็ในกาลนั้น ม้าดึงร่างอันทับถมด้วยของหอมและดอกไม้ เป็นต้น ซึ่งเทวดา นาค และครุฑเป็นต้น ยืนอยู่ในอากาศ แล้วโปรยลงมาท่วมจนกระทั่งอุรุประเทศ แล้วตลุยชัฏแห่งของหอมและดอกไม้ไป จึงได้มีความล่าช้ามาก เพราะฉะนั้น ม้าจึงได้ไปเพียง ๓๐ โยชน์เท่านั้น
คำถาม ด้วยเหตุนี้หรือ ชาวพุทธไทยจึงยึดคติว่าการบวชกอปรด้วยบุญมาก? แม้รู้ว่าผู้บวชจะต้องสึกมาเป็นฆราวาสหรืออย่างไร? คติชาวพุทธในพม่า อินเดียเป็นอย่างไร?
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
บรรพชา หมายถึง การเว้นทั่ว เว้นทั่วจากบาป อกุศลกรรม เพราะฉะนั้นผู้ที่บวชด้วยความเห็นถูก จึงพิจารณาด้วยปัญญาว่าเพศฆราวาสไม่สามารถประพฤติขัดเกลากิเลสได้สะดวกอันสามารถให้ถึงพระอรหันต์ได้ เพราะฉะนั้นจึงสละเพศฆราวาสด้วยการเห็นโทษในการครองเรือน เพื่อประพฤติธรรมด้วยความจริงใจและด้วยปัญญาจริงๆ เพราะฉะนั้นจึงเป็นเรื่องของความเห็นถูกที่เป็นกุศลธรรม เทวดาทั้งหลายจึงอนุโมทนาในสิ่งนั้น เพราะเป็นกุศลธรรม ความเห็นถูก แต่มิใช่การบวชด้วยประเพณีหรืออื่นๆ ใด ดังเช่นตัวอย่างที่ได้ยกมาข้างต้น ที่พระโพธิสัตว์ออกมหาภิเนษกรมณ์ (บวช) แล้ว เทวดาต่างอนุโมทนา เพราะพระองค์มีความเห็นถูก ต้องการสละเพศฆราวาสโดยมีจุดมุ่งหมายที่ถูกต้องในการบวชคือการเว้นทั่วจากกิเลสเพื่อดับกิเลส ไม่ใช่จุดประสงค์อื่นเลย เพราะฉะนั้นจึงเป็นกุศลธรรม เทวดาทั้งหลายจึงอนุโมทนาครับ
บุญจะมากไม่มาก ขึ้นอยู่กับความเข้าใจ ปัญญาเป็นสำคัญ มิได้หมายถึงว่าเมื่อบวชแล้วจะต้องเป็นบุญ เพราะบุญคือสภาพธรรมที่ดีที่เกิดกับจิต ไม่ใช่ที่ผ้าหรือสิ่งใดมาประกอบที่กายครับ
เพราะฉะนั้น ไม่ว่าจะเป็นคติของใคร หากแต่ว่าความเข้าใจ ปัญญาเป็นสิ่งสำคัญในการบวชเพราะเป็นไปเพื่อละ สละกิเลสจนหมดจริงๆ
ขอนุโมทนาครับเชิญคลิกอ่านที่นี่. ...
จุดประสงค์ของการบวชที่ถูกต้อง [รัฐปาลเถรคาถา]
อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
บุคคลผู้ที่จะบวชในพระพุทธศาสนา จะต้องเป็นผู้ที่มีความเข้าใจในพระธรรมวินัยที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดง มีอัธยาศัยน้อมไปในความเป็นบรรพชิต เห็นประโยชน์ของการขัดเกลากิเลสที่มีเป็นอย่างมากในเพศของบรรพชิตซึ่งเป็นเพศที่สูงกว่าคฤหัสถ์ โดยเห็นว่าการอยู่ครองเรือนของคฤหัสถ์เป็นที่หลั่งไหลมาของอกุศลธรรมทั้งหลาย แล้วจึงสละทุกสิ่งทุกอย่างมุ่งสู่ความเป็นบรรพชิต ซึ่งเป็นอัธยาศัยของบุคคลนั้นจริงๆ ถ้าเป็นอย่างนี้ได้ เป็นไปเพื่อประโยชน์อย่างแน่นอน เป็นที่ชื่นชมอนุโมทนาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เพราะความเป็นบรรพชิตไม่ได้อยู่ที่เพศหรือเครื่องแต่งกาย แต่อยู่ที่ความเป็นผู้จริงใจในการขัดเกลากิเลส สิ่งที่ควรพิจารณาเป็นอย่างยิ่ง คือ สำคัญความเป็นบรรพชิต รักษายาก ถ้าหากว่ารักษาไม่ดี มีการประพฤติปฏิบัติตนไม่สมควรแก่ความเป็นบรรพชิตแล้ว มีแต่จะเป็นโทษแก่ตนเองเพียงอย่างเดียว
ในยุคนี้สมัยนี้ จึงเป็นเรื่องที่ยากจริงๆ สำหรับความเป็นบรรพชิตที่บริสุทธิ์บริบูรณ์ ประการที่สำคัญ คือ เพศไหน ก็สามารถที่จะอบรมเจริญปัญญาได้ สามารถที่จะฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมและน้อมที่จะประพฤติปฏิบัติตามได้ทั้งนั้น ที่สำคัญคือ จะเห็นประโยชน์ จะเห็นคุณค่าของพระธรรมหรือไม่? เป็นคฤหัสถ์ที่ดี โดยที่ไม่ประมาทในการเจริญกุศลประการต่างๆ ไม่ขาดการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม สะสมปัญญาไปตามลำดับเป็นปกติในชีวิตประจำวัน ก็ย่อมเป็นสิ่งที่ดี โดยไม่จำเป็นต้องถือเพศเป็นบรรพชิตก็ได้ การเดินทางในสังสารวัฏฏ์ยังไม่จบสิ้น ก็จะต้องอบรมเจริญปัญญาต่อไป ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
พระโพธิสัตว์ออกบวชเพื่อบรรลุเป็นพระพุทธเจ้า ท่านตรัสรู้แล้วก็ทรงช่วยให้สัตว์โลกพ้นทุกข์ด้วย พวกเทวดารู้ล่วงหน้าท่านก็มาอนุโมทนา มาต้อนรับ
ผู้ที่บวชในครั้งพุทธกาล เป็นผู้ที่สะสมบุญบารมีมามากค่ะ
