ลืมความเข้าใจธรรม...ตอน ๓ เร่งรีบหรือไม่เร่งรีบก็เป็นธรรมะ

ในชีวิตประจำวันมีธรรมะปรากฏอยู่ตลอดเวลา แต่ด้วยความไม่รู้ ไม่ได้ฟังพระธรรม

จึงยึดถือสภาพธรรมว่า เป็นเรา เป็นสัตว์ เป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่เที่ยง แต่เมื่อได้ฟัง ได้

ศึกษา ได้พิจารณาพระธรรม ก็จะเริ่มเข้าใจสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏเพิ่มขึ้นทีละน้อยๆ

แต่ด้วยความลึกซึ้ง ความละเอียดของธรรมะ ซึ่งรู้ตามได้ยาก เห็นตามได้ยาก บัณฑิต

เท่านั้นพึงรู้ได้ หากไม่ใช่บัณฑิตอย่าง ท่านอาจารย์สุจินต์ ที่คอยชี้หนทางแนวทาง

การอบรมเจริญสติปัฏฐานให้ เราจะไม่มีความเข้าใจถึงพระธรรมที่ลึกซึ้ง สุขุมลุ่มลึก

ได้เลย สำหรับเราก็จะลึม ความเข้าใจธรรมอยู่เสมอๆ ซึ่งบางครั้งในชีวิตปรำจำวัน

เราก็มีความเข้าใจว่า สภาพธรรมเป็นสิ่งที่มีจริง กำลังปรากฏแล้วดับไปอยู่ตลอดเวลา

ไม่พ้นจาก เห็น ได้ยิน...และคิดนึก จึงฟังแล้วฟังอีกเพื่ออบรมความเข้าใจในสิ่งที่กำลัง

มียิ่งๆ ขึ้น แต่.. บางครั้งรู้สึกว่าไม่มีความเร่งรีบที่จะฟังพระธรรมเลย บางครั้งก็เกิดคิด

เร่งรีบที่จะฟังพระธรรม แต่ก็ลืมความละเอียดของธรรมะ เพราะแม้ขณะที่คิดเร่งรีบ หรือ

ไม่เร่งรีบ ก็เป็นจิตที่คิดที่จะเร่งรีบ หรือไม่เร่งรีบ จิตที่คิดมีจริง เป็นธรรมะ ซึ่งเกิด

เพราะเหตุปัจจัย ไม่ใช่เรา แม้ขณะที่คิดเร่งรีบ เร่งความเพียร ก็เป็นเราที่เร่งรีบ

ที่เพียร และแม้ขณะที่คิดจะไม่เร่งรีบ สบายๆ ก็ยังเป็นเรา

ลืมความเข้าใจธรรม...เร่งรีบหรือไม่เร่งรีบก็เป็นธรรมะ

ควรที่จะอบรมความเข้าใจในสภาพธรรมที่กำลังปรากฏว่า เป็นธรรมะ เป็นสิ่งที่มี

จริง ไม่ใช่เรา ทุกอย่างที่กำลังปรากฏเป็นธรรมะ เกิดขึ้นเป็นไปตามเหตุปัจจัยทั้งสิ้น...

....ขออนุโมทนาค่ะ...