แนวทางในการศึกษาพระไตรปิฎก [สีลวเถรคาถา]
แนวทางในการศึกษาพระไตรปิฎก (พระวินัย พระสูตร พระอภิธรรม) เช่น พูดถึงเห็นเป็นนามธรรม ความจริงแต่ละคำลึกซึ้ง แต่ผ่านไปสนใจเรื่องอื่น คิดว่าเข้าใจแล้ว แต่ความจริงยังไม่เข้าใจ ฟังแค่ไหน เข้าใจเรื่องที่กำลังฟัง ฟังเรื่องวิถีจิตไม่ใช่จำชื่อวิถีจิต แต่เข้าใจความเป็นไป ของธรรม ซึ่งเป็นอย่างนี้โดยที่ใครก็บังคับบัญชาไม่ได้ เพื่อที่จะได้มั่นคงในความเป็นอนัตตา
อ่านข้อความเตือนสติทั้งหมดจากสีลวเถร คาถา..
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
ขณะที่เข้าใจเรื่อราวในพระไตรปิฎก คิดว่าเข้าใจแล้ว แต่ขณะนั้นลืมที่จะเข้าใจความจริงของสภาพธรรมในขณะนั้น แม้ขณะที่คิว่าเข้าใจแล้ว ขณะนั้นก็เป็นเพียงสภาพธรรมที่คิด เป็นธรรมเป็นจิต ไม่ใช่เรา แต่หลงลืมไม่รู้ว่าเป็นธรรมในขณะนั้น พระไตรปิฎก ความจริงแล้วก็คือสภาพธรรมที่มีจริงในขณะนี้นี่เอง เพราะพระพุทธเจ้าย่อมแสดงถึงสิ่งที่มีจริงเท่านั้น ที่สัตว์โลกสามารถที่จะรู้ได้ด้วยปัญญา ว่าเป็นธรรม ไม่ใช่เรา โดยแสดงเป็นโวหารเทศนาโดยนัยต่างๆ เป็นพระไตรปิฎก ไม่ใช่เพื่อเหตุอื่น แต่เพื่อละความไม่รู้ ละกิเลส ละความยึดถือว่าเป็นสัตว์ บุคคลตัวตน ดังนั้น ชื่อ เรื่องราวในพระไตรปิฎกก็ส่องและแสดงให้เห็นถึงสิ่งที่มีจริงในขณะนี้นั่นเอง ดังนั้นแสดงชื่อเรื่องราวเพื่อเข้าใจตัวลักษณะของสภาพธรรมที่มีจริงในขณะนี้ ดังนั้น การศึกษาพระไตรปิฎก จึงเป็นความเข้าใจถึงตัวปรมัตความจริงที่มีในขณะนี้ เข้าใจโดยเห็นถูกว่าไม่ใช่เราครับ ดังนั้นขณะที่คิดว่าเข้าใจแล้วในเรื่อง ชื่อ เรื่องราวในพระไตรปิฎก แต่ในขณะนั้นไม่ไ่ด้รู้ลักษณะของสภาพธรรมในขณะนั้น การศึกษาพระไตรปิฎกที่ถูกต้องจึงเป้นเพื่อปัญญาที่รู้ความจริงที่เป็นสัจจะ ที่เป็นอริยสัจจะ ตามที่พระองค์ทรงแสดงว่ามีแต่ธรรมเท่านั้นครับ
ขออนุโมทนาคุณ wittawat ครับ
เชิญคลิกอ่านกระทู้ที่มีประโยชน์ครับ
การศึกษาพระไตรปิฎกอย่างถูกต้อง
อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ประโยชน์สูงสุดของการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม คือ เพื่อเข้าใจธรรม เข้าใจสิ่งที่มีจริง ตามความเป็นจริง เพราะการที่ปัญญาจะเจริญขึ้นได้นั้น ต้องอาศัยการฟังการอ่าน การสนทนา การสอบถาม การพิจารณาไตร่ตรองในเหตุในผลในสิ่งที่กำลังอ่าน ในสิ่งที่กำลังฟัง เพราะพระไตรปิฎก ก็คือ พระธรรมคำสอนในทางพระพุทธศาสนา ซึ่งเป็นคำสอนของท่านผู้รู้สูงสุด คือ พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ถ้าไม่มีการตรัสรู้และการทรงแสดงพระธรรมของพระองค์ ก็ไม่มีพระไตรปิฎก ประโยชน์ของการอ่าน ของการศึกษาพระไตรปิฎก ไม่ใช่เพื่อรู้เรื่องราวในพระไตรปิฎกเท่านั้น เพราะเรื่องราวมีเยอะมาก แต่ทั้งหมดนั้นส่องให้เข้าใจถึงตัวจริงของสภาพธรรม เพื่อเข้าใจตัวจริงของสภาพธรรม "ทุกคำในพระไตรปิฎก ก็คือ ขณะนี้" ไม่ว่าจะแสดงโดยนัยใด ก็ไม่พ้นไปจากธรรม ไม่พ้นไปจากสิ่งที่มีจริง
ดังนั้น ข้อที่ควรพิจารณา คือ ได้สาระ ได้ความเข้าใจอะไรจากการอ่านพระไตรปิฎก ไม่ว่าจะเป็นพระสูตรใด ข้อความใด ชาดกใด ก็ตาม ทั้งหมด เพื่อเข้าใจจริงๆ ค่อยๆ อ่าน ค่อยๆ ศึกษาไปทีละเล็กทีละน้อย (เก็บเล็กผสมน้อย) ก็เป็นการดีอย่างยิ่ง ดีกว่าไปอ่านหนังสืออย่างอื่นที่ไม่เป็นไปเพื่อความเจริญขึ้นของปัญญา ครับ
ขออนุโมทนาในกุศลจิตของคุณ wittawat และทุกๆ ท่านครับ...
ถ้าอบรมเจริญปัญญา ก็ศึกษาเพื่อเข้าใจสภาพธรรม
ถ้าอบรมเจริญสัญญา ก็ศึกษาแบบจำชื่อ เรื่องราวต่อไปค่ะ
