ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๐๐๓

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจสั้นๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย เพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อความที่สั้น แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์อยู่ในตัว ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

[ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๓]

[๑] ถ้ายังไม่เห็นอกุศลตามความเป็นจริง ก็ยังคงคิดว่าไม่เป็นโทษและไม่รู้ด้วยว่า การสะสมอกุศลมากๆ การเป็นผู้อยู่ใกล้ชิดกับกิเลสนั้น เป็นการเพิ่มความไม่รู้ในลักษณะของสภาพธรรมเพิ่มขึ้น

[๒] ผู้ที่เห็นโทษของการปล่อยจิตให้คลุกคลีอยู่กับอกุศล ก็ย่อมจะเป็นผู้ไม่ละทิ้งการฟังพระธรรม

[๓] เร็วยิ่งกว่ากะพริบตาก็สามารถเปลี่ยนสภาพความเป็นบุคคลนี้ทั้งหมด จากการเป็นมนุษย์ในสุคติภูมิ ไปสู่อบายภูมิ ได้ ถ้าเป็นผู้ตั้งอยู่ในความประมาทมัวเมา

[๔] เพื่อนดี มิตรดี สหายดี คือผู้ที่ชักชวนเกื้อกูลกันในกุศลธรรม ที่จะทำให้เจริญมั่นคงขึ้นในกุศลธรรม

[๕] ถ้าเริ่มอ่อนโยน เป็นผู้ที่ว่าง่าย น้อมที่จะปฏิบัติตามพระธรรมวินัยโดยง่าย ก็จะทำให้เป็นผู้ที่ง่ายต่อการที่จะเจริญกุศล

[๖] ไม่สงเคราะห์ช่วยเหลือใคร ในขณะนั้นอกุศลธรรมเกิดขึ้นครอบงำ ทำให้เป็นคนเห็นแก่ตัว ลืมคิดถึงบุคคลอื่น

[๗] กิเลสมีมาก ถ้ากุศลจิตไม่เกิด ไม่กระทำหน้าที่ของกุศลโดยลักษณะหนึ่งลักษณะใด ก็เป็นการเพิ่มพูนอกุศลแล้วในขณะนั้น

[๘] การเจรจาน่ารัก ไม่เห็นจะยากเลย แต่อกุศลธรรมที่สะสมมา ไม่ยอมที่จะให้เป็นเรื่องง่ายอย่างนั้น

[๙] เมื่อยังมีภพชาติอยู่ ก็ยังต้องเป็นไปตามเหตุตามปัจจัยมีกุศลบ้าง อกุศลบ้าง แต่สิ่งที่ควรสะสมจริงๆ คือ กุศลธรรม ความดีทุกประการ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คือ ปัญญา ความเข้าใจถูก เห็นถูก ซึ่งเป็นธรรมฝ่ายดีที่จะทำให้สามารถดับกิเลสทั้งปวงได้อย่างเด็ดขาด ไม่ต้องเป็นทาสของกิเลสอีกต่อไป

[๑๐] การรู้แจ้งอริยสัจจธรรม ดับกิเลสตามลำดับขั้น แม้ว่าเป็นสิ่งที่ยากที่จะถึง แต่ก็มีทางที่จะถึงได้ด้วยการอบรมเจริญปัญญาขึ้นเรื่อยๆ

[๑๑] กรรมใด เมื่อทำไปแล้ว เป็นประโยชน์แก่ตน และ ชื่อว่าเป็นสิ่งที่ดี เพราะไม่มีโทษ เป็นไปเพื่อสุคติ และเป็นไปเพื่อนิพพาน กรรมนั้น ทำได้ยากอย่างยิ่ง ทำได้แสนยาก ท่านอุปมาเหมือนกับการทดน้ำแห่งแม่น้ำคงคาอันไหลไปทางทิศตะวันออก ทำให้ไหลกลับ ซึ่งเป็นเรื่องที่ยากแสนยาก

[๑๒] ทุกวันมีแต่ไป ไป ไป ไปอย่างไม่หยุด ไปอยู่ตลอดเวลา คือ มีจิตเกิดขึ้นเป็นไปอยู่ตลอดเวลา

[๑๓] เป็นสิ่งที่แน่นอนที่สุด ว่า ทุกคนจะต้องจากโลกนี้ไป แต่ข้อสำคัญที่สุดที่ควรพิจารณา คือ จะไปไหน?

[๑๔] พระธรรม อันตรธานจากใจของผู้ไม่เข้าใจ

[๑๕] พระธรรมแต่ละคำ ไม่ใช่ไร้ประโยชน์

[๑๖] เงินทองซื้อปัญญา ไม่ได้ (ถ้าสามารถซื้อได้ เศรษฐีทั้งหลาย ก็คงจะเป็นพระอริยบุคคลกันหมด)

[๑๗] ปัญญา ไม่มีขาย แต่ ... ได้ ด้วยการอบรมเจริญ

[๑๘] ไม่พึงขาดการให้อาหารของปัญญา คือ การฟังพระธรรม คบหากับพระธรรม นั่นแล

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ ๒ ได้ที่นี่ ครับ

ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๒

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์

และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...