อยากรู้

ทุกขณะในชีวิตประจำวัน มีนามธรรมและรูปธรรมปรากฏตลอดเวลา แต่หลง

ลืมสติจึงไม่รู้ ขณะที่รู้สึกมึนเมา ขณะนั้น มีสิ่งปรากฏมากมาย ทางตาก็มี ทางหู

ก็มี ทางจมูกก็มี ทางลิ้นก็มี ทางกายก็มี ทางใจก็มี แล้วแต่สติจะรู้อะไร ขณะที่

ง่วงนอนก็เช่นกันสรุป คือถ้าเข้าใจในเรื่องสภาพธรรมตามความเป็นจริงแล้ว ผู้

ศึกษาไม่มีการเลือกอารมณ์ คือเมื่อสิ่งใดปรากฏ ย่อมรู้และศึกษาสิ่งนั้น แต่ในสติ

ปัฏฐาน เหตุที่ทรงจำแนกโดยบรรพะต่างๆ เพราะตามนัยของเทศนา และจำแนก

เป็น ๔ เพราะตามการยึดถือของเวนัยสัตว์ ฉะนั้น การอบรมเจริญสติปัฏฐาน ไม่มี

การเลือก หรือเจาะจงอารมณ์ หรือเวลา สถานที่แต่ขึ้นอยู่ที่ความเข้าใจของผู้ที่

ปฏิบัติ

เพิ่มเติมอีกเล็กน้อย นะครับ คือ ไม่ต้องรอถึงตอนดื่มเหล้าแล้วเมา หรือ รอถึง

ตอนง่วงพิจารณาได้ทันที ขณะนี้ สภาพธรรมใดปรากฏ ทางตา ทางหู ฯลฯ

มีเห็น มีเสียง มีกระทบสัมผัสทางกาย ฯลฯ สติเกิดระลึกรู้ลักษณะที่ปรากฏได้

ทันที