สำคัญตนว่าเข้าใจแล้ว

เมื่อวันพฤหัสที่ ๒๓ มิ.ย. ๕๔ ได้มีโอกาสไปร่วมสนทนาธรรมที่ บ้านคุณสุชาดา สุทธิสารรณกร คุณ แม่ และลูกสาว คุณแต๋ม หทัยทิพย์ เทวกุล สถาปนิกดังที่ออกแบบ อาคารมูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนา

สังเกตดูว่า บ้านของผู้สนใจศึกษาธรรมและมีผู้มีใจเป็นกุศลทั้งหลายนั้นจะมีบรรยากาศ ร่มเย็น ร่มรื่น อย่างบ้านของท่านทั้งสองนั้นก็สวยงามน่าอยู่ ด้วยการออกแบบที่เหมาะ เจาะลงตัว ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจเลย เพราะท่านเป็นสถาปนิกผู้ออกแบบเอง แต่ที่น่าแปลก ใจก็คือต้นไม้ใหญ่มากในบ้านกลางกรุงเทพฯนั้น หาไม่ได้ง่ายๆ เลย แต่ที่บ้านนี้มีต้นไม้ ใหญ่มากหลายต้น ดูขนาดลำต้นแล้ว น่าจะมีอายุเกือบ ๑๐๐ ปี

วันนี้ท่านอาจารย์เริ่มต้นการสนทนาที่ตรงใจพอดี คือ ท่านพูดถึงเรื่องความสำคัญตนว่า เข้าใจธรรมแล้ว ทำให้นึกถึงตัวเองว่า หลายครั้งเรื่องนี้เคยฟังแล้วหลายหน คิดว่าเข้าใจ แล้ว ไม่ตั้งใจฟังด้วยดี เพราะคิดว่าเข้าใจแล้ว แต่จริงๆ แล้วเพียงรู้เรื่องราว แต่ไม่รู้เลยว่า ขณะนี้เป็นธรรม จะเรียกว่า เข้าใจธรรมแล้วได้อย่างไร

ขอสรุปคำบรรยายของท่านอาจารย์สั้นๆ ตามความเข้าใจไว้ ดังนี้ “การศึกษาธรรม คือ รู้ว่าธรรมมีจริงๆ ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา ไม่อยู่ในอำนาจบังคับ บัญชาก็จริง แต่ไม่เป็นอิสระจากกัน เพราะต่างก็อาศัยกันเกิดขึ้นตามเหตุปัจจัย” “บันไดก้าวแรกของการศึกษาพระธรรม คือรู้ว่า ธรรมคือขณะนี้ที่กำลังปรากฏ เป็นสิ่งที่ มีจริง สามารถระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏในขณะนี้ได้ ถ้าศึกษาด้วย ศรัทธาที่มั่นคงที่จะเข้าใจธรรม ก็จะเข้าถึงลักษณะของสภาพธรรมได้ในวันหนึ่ง”

“เกิดมาในโลกนี้ด้วยความไม่รู้ และจะจากไปด้วยความไม่รู้หรือ? เริ่มตั้งแต่ไม่รู้ว่า ทุกข์ เพราะโลภะ ทุกข์เพราะโทสะ และ มีสาเหตุมาจากความไม่รู้ความจริงของธรรม เพราะ ฉะนั้นการรู้ความจริงเป็นกุศล เป็นความดี” “ชาวโลกเห็นสิ่งที่เท็จว่าเป็นจริง และเห็นที่จริงว่าเป็นเท็จ” คือ เห็นสิ่งที่เกิดดับ ไม่ เที่ยง เช่นสิ่งที่ปรากฏทางตาว่า เป็นคน เป็นต้นไม้ซึ่งไม่เที่ยง ไม่จริงว่าจริง เห็นนิพพาน ซึ่งจริงว่าไม่มีจริง ฯลฯ (คือจำได้เท่านี้ค่ะ)

กราบขอบพระคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เมตตาอบรมสั่งสอนให้เกิดสติ ระลึกได้ทุกเวลาที่มีโอกาส ขออนุโมทนาในกุศลจิตและขอบพระคุณเจ้าภาพที่กรุณาเอื้อ เฟื้อจัดให้มีการสนทนาธรรม เพื่อเผยแพร่ความเข้าใจความจริงให้กว้างขวางออกไป