การปฏิบัติธรรมตามคำสอนของพระพุทธเจ้า
การปฏิบัติธรรมตามคำสอนของพระพุทธเจ้า หมายถึง การเกิดกุศลจิตเป็นไปในเรื่องการสำรวมในศีล สมถภาวนา และวิปัสสนาภาวนา ขณะใดที่จิตเป็นอกุศล จะกระทำอะไรก็ตาม จะเรียกว่าปฏิบัติธรรมไม่ได้ ดังนั้น เราไม่กล่าวถึงกิริยาอาการภาย-นอกหรือรูปธรรม แต่มุ่งหมายเอาขณะจิตที่เป็นกุศลเท่านั้น เรียกว่าปฏิบัติธรรม คือ การถึงเฉพาะลักษณะของนามธรรมและรูปธรรมที่กำลังปรากฏ
การปฏิบัติธรรมตามคำสอนของพระผู้มีพระภาคสูงสุดคือ อบรมเจริญวิปัสสนาจนถึงอรหัตตผล แต่ผู้ที่จะบรรลุถึงความเป็นพระอรหันต์ ก็ต้องเป็นพระโสดาบัน พระ
สกทาคา มี และพระอนาคามี ตามลำดับก่อ น และวิปัสสนานั้น ก็ไม่มีรูปแบบ ไม่มีวิธี
ไม่ต้องปลีกตัวหลีกหนีไปจากชีวิตประจำวัน วิปัสสนา ไม่ใช่การทำสมาธิกำหนดลม
หายใจเข้าออก ไม่ใช่การเดินกำหนดที่เท้าก้าวย่าง ผู้ที่ไม่เข้าใจ จึงไม่ควรปฏิบัติอะไร
ทั้งสิ้น เพราะปฏิบัติไป ก็มีแต่ความไม่เข้าใจ จึงควรศึกษาพระธรรมให้เข้าใจหนทาง
เมื่อเข้าใจพระธรรมแล้ว ปัญญานั่นเอง จะทำหน้าที่ปฏิบัติวิปัสสนา ไมใช่ตัวเราปฏิบัติ
