อรหันต์ ผู้ไม่มีฤทธิ์

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

พระอรหันต์ มีทั้งประเภทที่บรรลุดับกิเลสได้ แต่ไม่มีฤทธิ์ และบรรลุดับกิเลสได้ แต่มี

ฤทธิ์ด้วย ดังนั้นเราจะต้องรู้เหตุที่จะทำให้เกิดฤทธิ์ครับว่าเกิดจากอะไร การอบรมเจริญ

ภาวนา มี 2 อย่างคือ วิปัสสนาภาวนาและสมถภาวนา

วิปัสสนาภาวนา คือ การรู้สภาพธรรมตามความเป็นจริงที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์และเป็น

อนัตตา ซึ่งผู้ที่อบรมวิปัสสนาภาวนา ผลของเขาคือการรู้ตามความเป็นจริง ละกิเลสจน

หมดสิ้นถึงการบรรลุธรรม แต่ไม่ใช่ทางเพื่อได้ฤทธิ์นะครับ แต่ทำให้ดับกิเลสได้หมดนั่น

เองครับ จึงทำให้มีผู้ที่อบรมวิปัสสนาภาวนาอย่างเดียวและได้บรรลุเป็พระอรหันต์แต่ไม่

มีฤทธิ์ ดังนั้นแม้จิตท่านจะบริสุทธิ์จากกิเลส แต่ก็ไม่ได้อบรมเหตุให้เกิดฤทธิ์คือ การ

เจริญสมถภาวนาครับ

ส่วนการเจริญสมถภาวนา เป็นเหตุให้เกิดการได้ฤทธิ์ แต่ต้องได้ถึงฌานขั้นสูงสุด

และอบรมจนคล่องแคล่วและชำนาญมากครับ จึงจะได้ฤทธิ์เพราะฉะนั้นผู้ที่อบรม

สมถภาวนาจนถึงสูงสุดและชำนาญย่อมทำให้เกิดฤทธิ์ได้ครับ ดังนั้นก่อนพุทธกาล

พวกที่เป็นฤาษีก็อบรมสมถภาวนา ได้ฤทธิ์มากมาย แต่ไม่สามารถละดับกิเลสได้เลย

เพราะสมถภาวนาไม่ใฃ่หนทางดับกิเลส แต่วิปัสสนาเป็นหนทางดับกิเลสครับ เช่น

เดียวกับวิปัสสนาภาวนาก็ไม่ใช่หนทางที่จะได้ฤทธิ์ ดังเช่นสมถภาวนาครับ

ดังนั้นการได้ฤทธิ์ก็ต้องมีเหตุที่ตรงกับผลด้วย เช่นเดียวกับการดับกิเลสก็ต้องมีหน

ทางที่เหตุตรงกับผลครับ ดังนั้นความบริสุทธิ์ของจิตที่ไม่มีกิเลสเลยเกิดได้จากการ

เจริญวิปัสสนา แต่แม้จิตจะบริสุทธิ์จากกิเลสแล้ว ก็ไม่จำเป็นที่จะมีฤทธิ์ได้ครับ เพราะ

การมีฤทธิ์ได้ต้องเจริญสมถภาวนาครับ ดังนั้นในสมัยพุทธกาลจึงมีพระอรหันต์หลาย

ประเภท ทั้งที่มีฤทธิ์ได้ ได้อภิญญา 6 ได้วิชชา 3 ปฏิสัมภิทา เป็นต้นและไม่มีฤทธิ์อะไร

เป็นพระอรหันต์สุกขวิปัสสสก ครับ ดังเช่นท่านพระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะที่ท่าน

ดับกิเลสและได้ฤทธิ์ด้วย ส่วนท่านพระอรหันต์บางรูปไมได้ฤทธิ์เพียงดับบกิเลสได้ ซึ่ง

ก็มากกว่าผู้ที่ดับกิเลสแล้วได้ฤทธิ์ครับ ดังนั้นก็ต้องเข้าใจให้ถูกตองว่าการได้ฤทธิ์จะ

เกิดได้เพราะอบรมสมถภาวนาครับ เพราะฉะนั้นพระอรหันต์ที่เจริญวิปัสสนาอย่างเดียว

ไม่ได้เจริญสมถภาวนาก็มีครับ แม้จิตท่านจะไม่มีกิเลสแล้วก็ตามครับ

ดังนั้นฤทธิ์ที่กล่าวมาข้างต้น ในความเห็นที่ 1 เป็นฤทธิ์ที่ประกอบด้วยอาสวะ ด้วย

กิเลส ยังไม่ใช่ฤทธิ์ของพระอริยะนั่นเองครับ

ฤทธิ์จึงมี 2 อย่างคือ ฤทธิ์ที่ปราศจาก อาสวะกิเลส อันเป็นฤทธิ์ของพระอริยะ และ

ฤทธิ์ที่เป็นไปกับอาสวะกิเลส

ฤทธิ์ที่เป็นไปกับอาสวะกิเลส ก็เช่น การแสดงอิทธิฤทธิ์ได้ คนเดียว เป็นสองคน

เป็นต้น ซึ่งเกิดจากการอบรมสมถภาวนานั่นเองครับ

ฤทธิ์ที่ไม่มีอาสวะกิเลสของบุคคลที่ดับกิเลสแล้ว ย่อมเป็นฤทธิ์ของพระอริยะ ที่ไม่ใช่

ฤทธิ์คือแสดงอิทธิปาฏิหารย์ครับ ฤทธิ์ที่เป็นของพระอริยะ ที่ดับกิเลสแล้ว ก็มีฤทธิ์คือ มี

ปัญญาพิจารณาในสภาพธรรมด้วยปัญญานั่นเอง เช่น พิจารณาด้วยปัญญาในสิ่งที่

ปฏิกูลว่าไม่ปฏิกูล เป็นต้น

ดังนั้นแม้พระอรหันต์ที่ดับกิเลสหมดแล้ว แต่ไมได้เจริญสมถภาวนา ท่านก็ไม่มีฤทธิ์

อันไม่ใช่ของพระอริยะ คือ การแสดงอิทธิปาฏิหารย์ได้ แต่ท่านมีฤทธิ์คือ ปัญญาที่

พิจารณาถูกต้องตามความเป็นจริงนั่นเองครับ อันเป็นฤทธิ์ทีประเสริฐ ฤทธิ์ที่เป็นของ

พระอริยะครับ ดังผู้ถามว่าจิตท่านบริสุทธิ์แล้ว ท่านน่าจะมีฤทธิ์ ก็คือ มีฤทธิ์อันเป็น

ปัญญาที่พิจารณาถูกต้องตามความเป็นจริง อันมีได้ด้วยปัญญาที่ทำให้จิตบริสุทธิ์จาก

กิเลสครับ อันเป็นฤทธิ์ของพระอริยะ ขออนุโมทนาครับ

เชิญคลิกอ่านเพิ่มเติมที่นี่ครับ........ฤทธิ์ 2 ประการ [ปาฏิกวรรค]

อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ขอนอบน้อมแ่ด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น พระอรหันต์ เป็นผู้ห่างไกลจากกิเลสโดยประการทั้งปวง ไม่มีกิเลสใดๆ เกิดขึ้นอีกเลย ซึ่งหนทางที่จะำำทำให้ท่านถึงความเป็นพระอรหันต์ ก็คือ ดำเินินตามทางที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงไว้ คือ อริยมรรรคประกอบด้วยองค์ ๘ มี สัมมาทิฏฐิ เป็นต้นอันเป็นหนทางที่เป็นไปเพื่อความบริุสุทธิ์หมดจดแห่งสัตว์ทั้งหลาย ซึ่งจะขาดปัญญา ไม่ได้เลย พระอรหันต์ ก็เป็นพระอรหันต์ แต่ก็ยังแบ่งออกเป็นพระอรหันต์ผู้ไม่ได้ฌาน กับ ผู้ที่ได้ฌาน ตามการสะสมของแต่ละท่่าน แต่อย่างไรก็ตาม จะได้ฌานหรือไม่ได้ฌาน พระอรหันต์ก็เป็นผู้สมบูรณ์พร้อมด้วยปัญญาขั้นสูงสุด จึงสามารถดับกิเลสทั้งปวงได้อย่างหมดสิ้น ครับ ...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

พระอรหันต์ที่ไม่ได้ฌาน เรียกว่าสุกขวิปัสสกะ มีมากกว่า พระอรหันต์ที่มีฤทธิ์

การสะสมปัญญา สะสมบารมี ต่างกันตามอัธยาศัย แม้พระอริยสาวกก็ยังต่างกัน

ตามระดับชั้นของปัญญา เป็นสาวกธรรมดาบ้าง เป็นพระอัครสาวกบ้าง ฯลฯ ค่ะ