กล้าสละสภาพธรรมว่าเป็นเรา

ปกติธรรมดาทุกคนจะมีความเห็นแก่ตัว เพราะฉะนั้นการกระทำความดีต่างๆ ก็ยัง เป็นเรา ดีเท่าไหร่ก็ยังเป็นเราหรือเปล่า ถ้ามีความเห็นที่ถูกที่สุดว่าไม่มีเรา มีแต่เพียง สภาพธรรมที่เกิดขึ้นและดับไปเท่านั้น

ความดีต่างๆ จะมีเพิ่มขึ้นๆ แน่นอน เมื่อมี ความเข้าใจธรรมแล้วจะดีอย่างไร เพราะไม่มีเราที่จะเห็นแก่ตัวอีกอย่างเดิม มากๆ ท่านเคยเสียสละไหม เมื่อมีสิ่งของดีๆ อยู่หลายชิ้น สละให้คนอื่นได้สิ่งที่ดีกว่า แม้ตน เองได้น้อยกว่า หรือรู้ว่าคนอื่นอยากได้ถ้าเราได้น้อย แล้วคนอื่นมีความสุขที่ได้ของดี สละให้ได้ไหม ทางที่จะคิดถึงผู้อื่นมีมาก ไม่สะสมสิ่งต่างๆ เพื่อตนเอง ... .เริ่มรู้ความ หมายที่จะสละเพื่อคนอื่น แม้เพียงเล้กน้อยในชีวิตประจำวัน แต่ก็เป็นพื้นฐานของการที่ สามารถที่จะสละความยึดติดสภาพธรรม ว่าเป็นของเรา จะเห็นได้ว่า การสละความ เห็นแก่ตัวยังยาก

แล้วการที่จะสละความยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นตัวตนก็ยากยิ่ง กว่ามาก จึงต้องเริ่มจากการกระทำความดี และความดีที่ดีที่สุด ก็คือ ความเห็น ถูกเข้าใจถูกในสภาพธรรมทั้งหลายว่า เป็นเพียงสภาพธรรมไม่ใช่เรา คือความดี ที่ดีที่สุด

เพราะฉะนั้น ความเข้าใจธรรมมากขึ้นทำให้เสียสละมากขึ้น จนไม่คิดถึงตน เอง แต่เห็นประโยชน์แก่ผู้อื่น สละสิ่งต่างๆ เพื่อผู้อื่นได้ พระสุเมธดาบสปรารถนาความเป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านเป็นผู้เสีย สละอย่างใหญ่หลวง เสียสละความไม่เห็นแก่พระองค์เอง ท่านสามารถที่จะบรรลุถึง ความเป็นพระอรหันต์ในภพชาตินั้นได้แต่ท่านเห็นประโยชน์แก่มหาชนมากมายที่จะนำ พาสัตว์โลกให้พ้นจากทุกข์ด้วย จึงทรงบำเพ็ญบารมีต่างๆ ในสังสารวัฏฏ์อันยาวนาน เพื่อความเป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำให้รู้คุณค่าของความดี การจะดับกิเลส ต่างๆ ต้องอาศัยความดีต่างๆ ซึ่งเป็นบารมีอื่นๆ แสดงว่า ความดีเท่าไหร่ก็ไม่พอ ความ เป็นเราในการทำความดี เพราะยังไม่รู้ว่าเป็นธรรมะ การทำความดีก็ยังเป็นเรา

ขอเชิญคลิกอ่านตอนที่พระสุเมธดาบสได้รับพยากรณ์จากพระพุทธเจ้าทรง พระนามว่า ทีปังกร ได้ที่ค่ะ

พระอภิธรรมปิฎก ธรรมสังคณี เล่ม ๑ ภาค ๑ ตั้งแต่ หน้า ๖๙ เป็นต้นไป ค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ ...