ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๐๐๘

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมในแต่ละครั้งรวบรวมเป็นธรรมเตือนใจสั้นๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย เพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อความที่สั้น แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์อยู่ในตัว ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

[ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๘]

[๑] พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงแสดงเรื่องกุศลธรรมไว้มาก และทรงแสดงชี้แจงเรื่องของอกุศลธรรมทั้งหมดไว้โดยละเอียด เพื่อที่จะให้เห็นโทษของอกุศล และเห็นคุณของการอบรมเจริญกุศล โดยประการที่จะทำให้ผู้ฟังได้พิจารณาบ่อยๆ เนืองๆ โดยประการทั้งปวง เพื่อที่จะเป็นปัจจัยให้กุศลจิตเกิดขึ้น โดยที่พระองค์มิได้ทรงมุ่งหวังสิ่งใดเพื่อพระองค์เองเลย นอกจากเพื่อประโยชน์ของผู้ฟัง เพื่อที่จะขัดเกลาให้เกิดศรัทธา เกิดกุศลจิตตามลำดับขั้นที่จะเป็นไปได้

[๒] พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงแสดงธรรม ตลอด ๔๕ พรรษา เพื่อความเข้าใจธรรมตามความเป็นจริง ของผู้ที่ได้ฟัง ได้ศึกษา เท่านั้น

[๓] เกิดมามีความสุข ความสุขนั้นก็หมดไป อาหารอร่อยแต่ละมื้อก็หมดไป รวมไปถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เราได้ยินได้ฟัง ก็หมดไป ไม่มีอะไรเหลือเลย แล้วก็ควรจะเข้าใจความจริงอย่างนี้ว่า ถึงแม้ว่าจะจากโลกนี้ไปแล้ว ก็ยังมีโลกหน้าหรือชาติหน้า ซึ่งต้องเกิดสืบต่อ เหมือนเมื่อวานนี้กับขณะนี้ และพรุ่งนี้ ซึ่งจะมีต่อจากวันนี้ เพราะฉะนั้น ก็ควรที่จะได้พิจารณาว่า ระหว่างที่มีชีวิตอยู่ในโลกนี้ ได้สาระ ได้อะไร จากการมีชีวิตอยู่ เพราะเหตุว่า ประโยชน์สูงสุดของการมีชีวิต คือ เข้าใจความจริง ซึ่งก็คือ "ธรรม" ที่กำลังปรากฏในขณะนี้

[๔] เวลาที่อกุศล มี โลภะ เป็นต้น เกิดขึ้น ก็จะไม่เจริญกุศลประการใดๆ เลย เวลานั้นมีเครื่องกั้น ไม่ให้กุศลจิตเกิด เปรียบเหมือนกับพวกโจรหรือนักเลงที่ดักทำร้ายในหนทาง ไม่ยอมให้ไปสู่จุดหมายโดยราบรื่น อกุศลธรรมทั้งหลาย ก็เป็นเช่นนั้น คอยดักปล้นกุศล เพราะในขณะที่อกุศล เกิด กุศลก็จะเกิดไม่ได้

[๕] ชาตินี้เป็นอย่างนี้ ชาติหน้าก็เป็นอย่างนี้ ชาติต่อๆ ไป ก็ยังคงเป็นอย่างนี้อยู่ ถ้าไม่ได้เริ่มฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมให้เข้าใจเสียที จะเก่งกว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าหรืออย่างไร ที่ไปคิดหาทางลัด เพราะทางลัดหรือวิธีลัด ไม่มีในพระพุทธศาสนา ดูเหมือนว่าชาตินี้มีกิเลสมาก แต่ว่าชาติหน้าอยากมีกิเลสน้อย นั่นเหตุกับผลไม่ตรงกัน ถ้าชาตินี้ไม่ขัดเกลากิเลส ไม่มีหิริโอตตัปปะ ไม่ละคลาย ชาติหน้าก็จะมีกิเลสน้อยไม่ได้

[๖] ฟังธรรมด้วยความตั้งใจ นั่นคือ การเคารพธรรม แต่ขณะใดก็ตามฟังแล้วไม่ตั้งใจหรือไม่สนใจ ในขณะนั้น ไม่ชื่อว่า เคารพธรรม

[๗] โลภะ กับ ปัญญา จะอยู่ด้วยกันไม่ได้

[๘] อกุศลทุกอย่าง ไม่สงบ

[๙] ความเข้าใจเท่านั้น ที่จะค่อยๆ ละความไม่รู้

[๑๐] ความเข้าใจพระธรรม นำมาซึ่งความเจริญทั้งปวง

[๑๑] สิ้นชาติ (การเกิด) คือ สิ้นเหตุที่ทำให้เกิดชาติ (คือ สิ้นกิเลส)

[๑๒] ใครจะคิดอย่างไร ก็คิดได้ แต่ความจริงไม่เปลี่ยน เป็นจริงอย่างไร ก็เป็นจริงอย่างนั้น

[๑๓] ทุกอย่าง ยังไม่รู้ [ยังไม่รู้สักอย่าง] จึงควรอย่างยิ่งที่จะได้รู้ ด้วยการเริ่มฟังพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดง

[๑๔] การฟังพระธรรม ทำให้ละหนทางที่ผิด

[๑๕] อยู่ด้วยความดี และ เข้าใจพระธรรม

[๑๖] กุศลธรรม เกิดในขณะใด ขณะนั้นมีเพื่อนที่ดี เพราะเป็นเพื่อนที่ไม่ทำให้เกิดโทษภัยใดๆ ทั้งสิ้น ต่างจากเพื่อนสนิทอีกประเภทหนึ่ง คือ โลภะ ซึ่งเป็นอกุศลธรรม อย่างสิ้นเชิง

[๑๗] รอดจากอกุศล ด้วยกุศล ด้วยการฟังพระธรรมให้เข้าใจ ถึงแม้จะน้อยก็ยังดีกว่าไม่รอดเลย

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ ๗ ได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๗

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์

และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...