จะบาปไหมคะ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

สำหรับเพศบรรพชิตเป็นเพศที่ต่างกับคฤหัสถ์อย่างมาก ราวฟ้ากับดิน และเพศ

บรรพชิต ก็เป็นเพศที่ขัดเกลากิเลสทุกๆ ประการ อันเป็นไปเพื่อการดับกิเลสจนหมดสิ้น

การประพฤติของเพศบรรพชิตจึงต้องป็นไปตามพระวินัยบัญญัติและไม่ประพฤติเหมือน

กับเพศฆราวาสอย่างที่เคยเป็นมาแล้วด้วย ที่สำคัญที่สุด คฤหัสถ์ควรเป็นผู้ประพฤติ

ปฏิบัติให้เหมาะสมกับเพศบรรพชิตด้วยความสมควร เพื่อให้ท่านจะได้เป็นผู้ขัดเกลา

กิเลสได้เพิ่มมากขึ้นการวางตน การกระทำต่อพระภิกษุจึงต้องเหมาะสมและเอื้อต่อการ

ประพฤติตามพระธรรมวินัยเพื่อขัดเกลากิเลสครับ

แม้แต่การติดต่อ พูดคุยของสตรี อันเป็นเพศที่เป็นข้าศึกต่อการประพฤติพรหมจรรย์

ของพระภิกษุได้ หากประพฤติไม่สมควรกับท่าน การติดต่อพูดคุยด้วยเพราะความพอใจ

ด้วยความติดข้องกับท่านที่เป็นพระภิกษุ นั่นไม่สมควรเลย เพราะอาจจะทำให้พระภิกษุ

ยินดี ติดข้องและไม่ขัดเกลากิเลสเท่าที่ควร และก็อาจเอื้อต่อการทำอาบัติของท่าน ใน

การใช้คำพูดต่างๆ กับสตรีครับและอาบัติประการอื่นๆ การติดต่อด้วยอำนาจความยินดี

พอใจ ด้วยความสนิทสนทที่มีอยู่ จึงไม่เหมาะสม แต่การที่เพศสตรี ติดต่อเพียงบาง

ครั้งแล้วก็จบเพื่อขอปวารณา ถวายสิ่งที่สมควรกับท่าน เมื่อพระภิกษุรูปนั้นปรารถนา

หรือ ให้ญาติที่เป็นผู้ชายขอปวารณากับท่านและติดต่อกับพระภิกษุรูปนั้นแทนเพื่อจะได้

ถวายปัจจุยที่ท่านต้องการอันเป็นสิ่งที่เหมาะสมไม่ขัดกับพระพุทธบัญญัติ เช่น ไม่ถวาย

เงินทอง เป็นต้น เพราะฉะนั้นควรหลีกเลี่ยงการติดต่อเพราะยังยินดี พอใจในตัวท่าน

เพราะอาจจะเป็นโทษกับท่านได้ครับ หากหวังดีกับท่าน เพราะถ้าท่านอาบัติและไม่ปลง

อาบัติด้วยความเห็นโทษ อาบัติไม่ตก หากตายในเพศพระภิกษู มี อบายเป็นที่หวังได้

เพราะฉะนั้นก็ควรหลีกเลี่ยงการติดต่อ ประพฤติให้เหมาะสมด้วยกุศลจิตด้วยความหวังดี

กับท่านเพื่อให้ท่านประพฤติถูกต้องตามพระวินัยและไม่เอื้อต่อท่านที่จะให้อาบัติเพิ่มขึ้น

ครับ เพียงอนุเคราะห์ด้วยปัจจัยที่ถูกต้องแต่ไม่ควรพูดคุยอันอาจเกิดความสนิทสนม

เพิ่มขึ้นและเอื้อต่อท่านที่จะทำอาบัติได้ครับ ความรักตน รักในความรู้สึกพอใจของเรา

ส่วนหนึ่ง แต่ความหวังดี ไม่ทำให้ผู้อื่นไม่ขัดเกลาและอาจเอื้อต่อทำอาบัติส่วนหนึ่ง

ควรเลือกสิ่งที่ถูกต้องครับ ในเมื่อเป็นคนละเพศกันแล้ว ไม่เกี่ยวกันแล้วครับ

บาป หมายถึง อกุศล ดังนั้นแม้จะไม่บาปหนักที่ล่วงศีล แต่ก็เป็นอกุศลจิต เป็นบาปที่

เป็นอกุศลที่แสดงออกทางวาจาอันไม่เหมาะควรกับสิ่งที่มีต่อเพศบรรพชิตครับ

พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 309

วิธีปฏิบัติในสตรี สำหรับเพศบรรพชิต

พระอานนท์ทูลถามพระพุทธเจ้าว้า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พวกข้าพระองค์จะ

ปฏิบัติในมาตุคามอย่างไร. ไม่ดู อานนท์. เมื่อมีการดูจะพึงปฏิบัติอย่างไร. ไม่พูด

ด้วยอานนท์.เมื่อมีการพูดจะพึงปฏิบัติอย่างไร. พึงตั้งสติไว้ อานนท์.

อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น การบวชเป็นเรื่องของอัธยาศัยที่แต่ละบุคคลได้สะสมมา เห็นโทษของการอยู่ครองเรือนว่าเต็มไปด้วยกิเลส เต็มไปด้วยความติดข้องในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ เป็นที่หลั่งไหลมาแห่งกองกิเลสทั้งหลาย จึงสละทุกสิ่งทุกอย่างทั้งกองแห่งโภคสมบัติวงศาคณาญาติ มุ่งสู่เพศบรรพชิตเพื่อขัดเกลากิเลสของตนเองเป็นสำคัญ ไม่ใช่เพื่ออย่างอื่น ถ้าเป็นผู้ที่มีความเข้าใจพระธรรมวินัยพร้อมทั้งน้อมประพฤติปฏิบัติตามนั้นย่อมควรค่าแก่การอนุโมทนาในกุศลศรัทธาเป็นอย่างยิ่ง แต่ตามความเป็นจริงแล้ว ความเป็นบรรพชิต รักษายากมาก ต้องเป็นผู้ประพฤติตนตามพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด หากรักษาไม่ดี มีแต่จะคร่าไปสู่อบายภูมิเท่านั้น เป็นโทษแก่ตัวเองอย่างเดียวยุคนี้สมัยนี้ เป็นยุคที่ไม่ควรบวชเป็นอย่างยิ่ง เพราะเป็นอันตรายมากทีเดียว ถ้าหากล่วงละเมิดพระธรรมวินัย ไม่ประพฤติตามพระวินัย เป็นผู้ย่อหย่อน ไม่รักษาพระวินัยที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงบัญญัติ ขาดความเคารพยำเกรงในพระรัตนตรัย ย่อมเป็นผู้มีอบายภูมิเป็นที่ไปในเบื้องหน้าเท่านั้น เมื่อต้องอาบัติแล้ว ไม่กระทำคืนตามพระวินัย ก็เป็นเครื่องกั้นการบรรลุมรรคผลนิพพาน กั้นการไปสู่สุคติด้วย แทนที่จะได้กระทำกิจที่ควรทำที่จะเป็นที่พึ่งสำหรับตนเอง แต่กลับไปเพิ่มอกุศล เพิ่มความไม่รู้ เพิ่มเหตุที่ไม่ดีให้กับตนเองที่จะทำให้ได้รับผลที่ไม่ดีในอนาคตข้างหน้า ซึ่งควรจะได้พิจารณาเป็นอย่างยิ่ง {การเป็นคฤหัสถ์ที่ดี ก็ยังยาก ครับ} สำหรับในกรณีที่คุณ dadabest ได้กล่าวมานั้น แสดงให้เห็นถึงความเป็นจริงของสภาพธรรม คือ ความติดข้องยินดีพอใจ ที่ใครก็ตามที่ยังไม่ใช่พระอนาคามี ก็ยังมีอยู่ จะมากหรือน้อยนั้นแล้วแต่การสะสมของแต่ละบุคคล ถึงแม้ว่าจะอยู่ในเพศที่ต่างกัน คือ เพศบรรพชิต กับ เพศคฤหัสถ์ แต่อกุศลธรรม ก็เป็นอกุศลธรรม เกิดกับใครก็เป็นโทษแก่ผู้นั้น ทางที่ดีที่สุด คือ มีที่พึง มีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ ด้วยการฟังพระธรรมศึกษาพระธรรม อบรมเจริญปัญญา สะสมความเข้าใจถูก เห็นถูก พร้อมทั้งกระทำในสิ่งที่ถูกต้องดีงาม ต่อไป ครับ ...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ขณะใดที่จิตไม่ได้เป็นไปในทาน ศีล ภาวนา ขณะนั้นจิตเป็นชาติอกุศล จะเรียกว่าบาป

ก็ได้ โลภะ โทสะ โมหะ เป็นกิเลส ทำให้จิตเศร้าหมอง เป็นทุกข์ มีทางเดียว ที่จะทำให้

เราไม่เป็นทาสของกิเลส คือ มีปัญญา เริ่มต้นด้วยการศึกษาธรรม การฟังธรรม การ

พิจารณาธรรม เพราะฉะนั้นการชีวิตอยู่ด้วยปัญญาประเสริฐกว่าสิ่งใดๆ ในโลกค่ะ