ใครจะควรติบุคคลผู้ได้สดับมาก

บุคคลใดถ้าเป็นคนสดับน้อย ทั้งไม่ตั้งอยู่ในศีลบัณฑิตทั้งหลายย่อมติเตียนบุคคลนั้นทั้ง ๒ ทาง คือทั้งทางศีล ทั้งทางสดับ
บุคคลใดถ้าแม้เป็นคนสดับน้อย แต่ตั้งมั่นอยู่ในศีลบัณฑิตทั้งหลายย่อมสรรเสริญบุคคลนั้นทางศีล แต่การสดับของเขาบกพร่อง

บุคคลใดถ้าแม้เป็นคนสดับมาก แต่ไม่ตั้งมั่นอยู่ในศีล บัณฑิตทั้งหลายย่อมติเตียนบุคคลนั้นทางศีล แต่การสดับของเขาพอการ

บุคคลใดถ้าเป็นคนสดับมาก ทั้งตั้งมั่นอยู่ในศีลบัณฑิตทั้งหลายย่อมสรรเสริญบุคคลนั้นทั้ง ๒ ทาง คือ

ทั้งทางศีลทั้งทางการสดับ

ใครจะควรติบุคคลผู้ได้สดับมาก ทั้งเป็นผู้ทรงธรรม ตอบด้วยปัญญาเป็นสาวกพระพุทธเจ้าราวกับแท่งทองชมพูนุท (ทองคำธรรมชาติ) นั้นเล่าแม้เหล่าเทวดาก็ดีย่อมชม ถึงพรหมก็สรรเสริญ

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ หน้า ๑๔-๑๗ อัปปสุตสูตรที่ ๖