กราบแม่

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

สืบเนื่องจากการที่ข้าพเจ้า ได้เดินทางไปร่วมฟังการสนทนาธรรม ที่โกลด์เมาท์เท่น วังน้ำเขียว รีสอร์ท เมื่อกลางเดือนกรกฎาคม ที่ผ่านมา และได้นั่งรถตู้ร่วมไปกับบุคคลหลายท่าน หนึ่งในนั้นคือครอบครัวของพี่เมตตาและพี่จู (พี่กุสุมา โกมลกิติ) ซึ่งปรกติมักจะพาคุณพ่อและคุณแม่ เดินทางไปร่วมฟังการสนทนาธรรมตามที่ต่างๆ เมื่อมีโอกาสอยู่เสมอ ข้าพเจ้ามีความรู้สึกประทับใจที่ได้เห็นความเอาใจใส่ดูแลคุณพ่อคุณแม่ อย่างดียิ่ง

ไม่เพียงแต่ได้พาท่านไปเที่ยวในสถานที่ต่างๆ ได้ดูแลปรนนิบัติให้รับประทานอาหารที่ดีๆ ได้พักผ่อนอย่างมีความสุข ได้เห็นในสิ่งดีๆ เท่านั้น แต่ยังให้ท่านทั้งสองได้รับความเข้าใจถูก เห็นถูก ในธรรม ในความจริงของชีวิต เป็นการได้รับ ได้สะสม อริยทรัพย์อันประเสริฐที่สุด ไม่มีสิ่งอื่นยิ่งกว่า ที่บุตรธิดาพึงกระทำตอบแทน ต่อบุพการีผู้มีพระคุณ

พระสุตตันตปิฎก เอกนิบาต-ทุกนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ 358

"...ส่วนบุตรคนใดยังมารดาบิดาผู้ไม่มีศรัทธาให้สมาทานตั้งมั่นในศรัทธาสัมปทา ยังมารดาบิดาผู้มีความตระหนี่ ให้สมาทานตั้งมั่นในจาคสัมปทา ยังมารดาบิดาผู้ทรามปัญญาให้สมาทานตั้งมั่นในปัญญาสัมปทา

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ด้วยเหตุมีประมาณเท่านี้แล การกระทำอย่างนั้น ย่อมชื่อว่าอันบุตรนั้น ทำแล้วและทำตอบแทนแล้ว แก่มารดาบิดา..."

"...ดูก่อนคฤหบดีบุตร มารดาบิดาเป็นทิศเบื้องหน้าอันบุตรธิดาพึงบำรุงด้วยสถาน ๕ คือ ด้วยตั้งใจว่า ท่านเลี้ยงเรามา เราจักเลี้ยงท่านตอบ ๑ จักรับทำกิจของท่าน ๑ จักดำรงวงศ์ตระกูล ๑ จักปฏิบัติตนให้เป็นผู้สมควรรับทรัพย์มรดก ๑ เมื่อท่านล่วงลับไปแล้ว ทำบุญอุทิศให้ท่าน ๑..."

เมื่อกลับมา ข้าพเจ้ามีความตั้งใจที่จะเขียนกระทู้เพื่อเผื่อแผ่ความรู้สึกประทับใจนั้น โดยตั้งใจจะให้ชื่อว่า "เกิดเป็นหญิง แท้จริงแสนลำบาก" ด้วยต้องการบอกเล่าถึงความรู้สึก ที่มีต่อผู้หญิงทุกคน ซึ่งเป็นทั้งลูกสาวของพ่อแม่ เป็นพี่สาว เป็นน้องสาว เป็นเพื่อน เป็นญาติ เป็นภรรยา และเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของลูกๆ แต่ก็มีเหตุให้ล่าช้ามาจนบัดนี้ ประจวบกับใกล้วันแม่ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๔ จึงขอใช้กระทู้นี้ เพื่อกราบระลึกในพระคุณของแม่ ในจิตและเจตสิกทุกดวงของความดี ความอดทน ความขยันหมั่นเพียร ความยากลำบากทั้งหลาย ที่แม่เลี้ยงดูลูก แม่ที่อุ้มท้องฟูมฟัก เลี้ยงดูลูกแต่เยาว์วัย จนเติบใหญ่ สั่งสอนอบรม ทะนุถนอม ห่วงใยลูก เสียสละทุกสิ่งเพื่อลูก

โลกที่ปรากฏ จะไม่สดสวยงดงามเลย หากปราศจากความงดงามของผู้หญิง ผู้เป็นทั้งลูกสาวของพ่อแม่ เป็นเพื่อน เป็นพี่สาว เป็นน้องสาว เป็นสหายธรรม และที่สำคัญ คือความเป็นแม่ของลูกๆ ในบุคคลเดียวกันนั้นเอง

ความงดงามเพียงภายนอก หรือจะเท่ากับความงดงามภายใน เป็นความงดงาม ที่เป็นจิตแต่ละขณะที่กอปรไปด้วยการสะสมกุศลธรรมนานาประการ อันบุคคลสะสมไว้ หาใช่ความเป็นหญิง หรือ ชาย ซึ่งเป็นเพียงสมมติบัญญัติไม่

ข้าพเจ้า ขอกราบระลึกในคุณความดีทั้งหลายทุกประการ ของแม่ทุกคน ไม่แต่เฉพาะในวันที่กำหนดไว้ว่าเป็นวันแม่ แต่เป็นในทุกๆ วัน ที่ลูกๆ ควรเป็นคนดีของแม่

...กราบแม่ครับ...

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้าที่ 208

๓. สพรหมสูตร

ว่าด้วยมารดาบิดาเป็นพรหมของบุตร

[๖๓] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย มารดาบิดา อันบุตรแห่งตระกูลทั้งหลายใดบูชาอยู่ในเรือนของตน ตระกูลทั้งหลายนั้นชื่อว่ามีพรหม...มีบุรพาจารย์... มีบุรพเทวดา...มีอาหุไนย

ภิกษุทั้งหลาย คำว่า พรหม นี้เป็นคำเรียก มารดาบิดาทั้งหลาย คำว่า บุรพาจารย์ ...บุรพเทวดา ...อาหุไนย นี้ก็เป็น คำเรียกมารดาบิดาทั้งหลาย ที่เรียกเช่นนั้นเพราะเหตุไร เพราะว่ามารดาบิดาทั้งหลายเป็นผู้มีอุปการะมาก เป็นผู้ฟูมฟักเลี้ยงดู เป็นผู้แสดงโลกนี้แก่บุตร ทั้งหลาย

มารดาบิดาทั้งหลาย ผู้เอ็นดูประชา ชื่อว่าเป็นพรหม เป็นบุรพาจารย์ และเป็นอาหุไนยของบุตรทั้งหลาย เพราะเหตุนั้นแหละ บุตรผู้มีปัญญา พึงนอบน้อม สักการะท่าน ด้วยข้าว ด้วยน้ำ ด้วยผ้า ด้วยเครื่องที่นอน ด้วยเครื่องอบ ด้วยการสนานกาย และด้วยการล้างเท้า เพราะการบำรุงมารดาบิดานั้น ในโลกนี้บัณฑิตทั้งหลายก็สรรเสริญบุตรนั้น บุตรนั้นละโลกนี้ไปแล้ว ยังบันเทิงใจในสวรรค์.

จบสพรหมสูตรที่ ๓

ขอเชิญชมกระทู้ที่เกี่ยวข้องได้ที่นี่...

ณ กาลครั้งหนึ่ง ที่ โกลด์เมาท์เท่น วังน้ำเขียว รีสอร์ท