สวดสิกขาบท 150 ข้อ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

การสวดพระวินัย สิกขาบทที่พระพุทธเจ้าบัญญัติไว้ ต้องสวดให้ครบ คือ ทั้งหมด

227 ข้อ เรียกว่าสวดโดยพิสดาร แต่หากสวดไม่ครบ โดยไม่มีเหตุที่สมควรที่จะสวด

ไม่ครบ ต้องอาบัติทุกกฎผิดพระวินัยครับ ซึ่งพระพุทธเจ้าได้ยกเว้นการที่ภิกษุสวดไม่

ครบ สวดโดยย่อได้คือ เมื่อคราวมีอันตราย ไม่เป็นอาบัติ มีดังนี้ครับ

พระวินัยปิฎก มหาวรรค เล่ม ๔ ภาค ๑- หน้าที่ 435

พระพุทธานุญาตให้สวดปาติโมกข์ย่อเมื่อมีอันตราย

สมัยต่อมา ณ อาวาสแห่งหนึ่งในโกศลชนบท คนชาวดงได้มาพลุกพล่านในวัน

อุโบสถ ภิกษุทั้งหลายไม่อาจสวดปาติโมกข์โดยพิสดาร จึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มี

พระภาคเจ้า พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงอนุญาตแก่ภิกษุทั้งหลายว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย

เมื่อมีอันตรายเราอนุญาตให้สวดปกติโมกข์ย่อ.

อันตราย ๑๐ ประการ

สมัยต่อมา พระฉัพพัคคีย์ แม้เมื่ออันตรายไม่มี ก็สวดปาติโมกข์ย่อภิกษุทั้งหลาย

จึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า พระผู้มีพระภาคเจ้ารับสั่งห้ามภิกษุทั้งหลาย

ว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เมื่อไม่มีอันตราย ภิกษุไม่พึงสวดปาติโมกข์ย่อ รูปใด

สวดต้องอาบัติทุกกฏ.

เมื่อมีอันตราย เราอนุญาตให้สวดปาติโมกข์ย่อ

อันตรายในเรื่องนี้เหล่านั้น คือ:-

๑. พระราชาเสด็จมา.

๒. โจรมาปล้น .

๓. ไฟไหม้.

๔. น้ำหลากมา.

๕. คนมามาก.

๖. ผีเข้าภิกษุ

๗. สัตว์ร้ายเข้ามา.

๘. งูร้ายเลื่อยเข้ามา.

๙. ภิกษุอาพาธหนักจะถึงเสียชีวิต.

๑๐. มีอันตรายแก่พรหมจรรย์.

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตไห้สวดปาติโมกข์ย่อในเพราะอันตรายเห็น

ปานนี้ เมื่อไม่มีอันตราย ให้สวดโดยพิสดาร.

อุทิศกุศลใหสรรพสัตว์

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น การสวดพระปาฏิโมกข์ เป็นสังฆกรรมอย่างหนึ่ง ที่พระภิกษุสงฆ์จะต้องกระทำร่วมกันโดยมีการยกสิกขาบท ทั้งหมด ๒๒๗ สิกขาบท ขึ้นแสดง ทุกกึ่งเดือน เพื่อเป็นการทบทวน เตือนพระภิกษุด้วยกันว่า ยังเป็นผู้รักษาสิกขาบทแต่ละข้อๆ เหล่านี้หรือไม่เพื่อจะได้สำรวจตนเอง จะได้สำรวมขัดเกลาให้ยิ่งๆ ขึ้นไป ซึ่งจะต้องเป็นผู้ที่ศึกษาด้วยความละเอียดรอบคอบ และจะต้องน้อมประพฤติปฏิบัติตามพระธรรมวินัย ด้วยความจริงใจ ด้วย ครับ. ...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ขอบพระคุณครับ