โรงละครของโลก

เมื่อลืมตาตื่นขึ้นเราเห็นโรงละครของโลก

ทางตามีอารมณ์เป็นตัวละคร แล้วก็กลับเข้าโรง

นั่นคือการกลับเป็นภวังค์

แล้วตัวละครหรืออารมณ์อื่นก็ออกมา สลับกันอย่างนี้เรื่อยไป

เมื่อเราหลับตาลง โรงละครนั้นจะไม่มีปรากฏ

นั่นคือขณะที่เป็นภวังค์

เมื่อพิจารณาอยู่อย่างนี้ เราจะละหรือจะติดในตัวละครนั้น

นี่คือโลกทางตา ส่วนทาง อื่นๆ ก็โดยนัยเดียวกัน