พึงระงับความอาฆาต

ความอาฆาตพึงบังเกิดขึ้นในบุคคลใด

พึงนึกถึงความเป็นผู้มีกรรมเป็นของๆ ตน

ให้มั่นในบุคคลนั้นว่า ท่านผู้นี้เป็นผู้มีกรรมเป็นของๆ ตน

เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด

มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่ง

จักทำกรรมใด ดีก็ตาม ชั่วก็ตาม

จักเป็นทายาท (ผู้รับผล) ของกรรมนั้น ดังนี้

ภิกษุพึงระงับความอาฆาตในบุคคลนั้น ด้วยประการฉะนี้