งานใดไม่ควรทำ ก็ไม่พูดถึงงานนั้น

ได้ยินว่า พระหาริตเถระได้ภาษิตคาถานี้ไว้ อย่างนี้ว่า ผู้ใดมุ่งจะทำงานที่ควรทำก่อน ไพล่ไปทำในภายหลัง ผู้นั้นย่อมพลาดจากฐานะ อันนำมาซึ่งความสุขและย่อมเดือดร้อนในภายหลัง งานใดควรทำ ก็พึงพูดถึงแต่งานนั้นเถิด งานใดไม่ควรทำ ก็ไม่ควรพูดถึงงานนั้น คนไม่ทำมีแต่พูด บัณฑิตทั้งหลายก็รู้ทัน พระนิพพานที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงแล้วเป็นสุขจริงหนอ ไม่มีความโศก ปราศจากธุลี คือ กิเลส เป็นธรรมเกษม เป็นที่ดับทุกข์ ดังนี้