รักษาจิต

พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงทุกคำ ทุกพยัญญชนะก็เพื่อความเข้าใจถูก เห็นถูกในอรรถะ ในความจริง แม้คำว่า "รักษาจิต" ก็เช่นกัน เพื่อความเข้าใจที่ถูกต้องจริงๆ ว่า ปกติแล้วจิตเป็นไปกับอกุศลมากเหลือเกิน และตราบใดที่ยังไม่ได้ดับอนุสัยกิเลส ก็ยังรักษาจิตให้พ้นจากอาสวะไม่ได้ เพราะว่าขณะเห็น ขณะได้ยิน... จิตก็ไหลไปตามอาสวะ ติดข้องไปกับสิ่งที่ปรากฏ แล้วจะรักษาจิตให้พ้นจากอกุศลได้อย่างไร โดยไม่มีตัวตนที่จะไปรักษาจิต ถ้าเป็นตัวตนเป็นความจดจ้องต้องการเพื่อไม่ให้อกุศลจิตเกิด ย่อมเป็นไปไม่ได้ เพราะขณะนั้นเป็นอกุศล ไม่ชื่อว่ารักษา แต่ถ้าเป็นกุศลแล้ว รักษาได้อย่างแน่นอน เพราะขณะที่กุศลจิตเกิดอกุศลย่อมเกิดไม่ได้ ยิ่งถ้าเป็นกุศลที่ประกอบด้วยปัญญา ย่อมเป็นการรักษาจิตอย่างยิ่ง เป็นไปเพื่อความเจริญยิ่งขึ้นของกุศลธรรม ซึ่งไม่มีตัวตนที่รักษา แต่เป็นความเจริญยิ่งขึ้นของกุศลธรรมประการต่างๆ ที่ทำหน้าที่รักษาจิตไม่ให้จิตเป็นอกุศล

เพราะฉะนั้น ควรที่จะฟังให้เข้าใจว่า ธรรมะเป็นสิ่งที่มีจริง ธรรมะแต่ละอย่างมีลักษณะของตนๆ เป็นอย่างนี้ ไม่มีใครไปเปลี่ยนแปลงลักษณะของธรรมะได้ ฟังแล้วค่อยๆ สะสมความเข้าใจถูกในความเป็นจริง ความจริง...ความเข้าใจถูกเท่านั้นที่จะรักษาจิตให้พ้นจากอกุศล หนทางที่จะเป็นไปเพื่อรักษาจิต คือ การอบรมเจริญปัญญาเพิ่มพูนปัญญายิ่งขึ้น

ขออนุโมทนาค่ะ...