อ้างถึง อ่าน 109
กราบอาจารย์ครับ
ไม่ทราบว่าหัวข้อ 109 นี้ มีเพียงแค่ที่ผมคัดลอกมาเท่านี้หรือครับ
กราบขอบพระคุณมากครับ
และ อนุโมทนา กับหัวข้อนี้ด้วยครับ
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๔- หน้าที่ 44
เหตุที่ฟังธรรมโดยไม่เคารพเพราะอะไร
อานนท์. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระธรรมเทศนาของพระองค์
ย่อมแทรกอวัยวะทั้งหลาย มีผิวเป็นต้น (เข้า) ไปจดเยื่อกระดูกตั้งอยู่;
เพราะเหตุไร อุบาสกเหล่านี้แม้เมื่อพระองค์ทรงแสดงธรรมอยู่ จึงไม่ฟัง
โดยเคารพ?
พระศาสดา. อานนท์ เธอเห็นจะทำความสำคัญว่า ' ธรรมของเรา อันบุคคลพึงฟังได้โดยง่ายกระมัง? '
อานนท์. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็ธรรม (ของพระองค์) อันบุคคลพึงฟังได้โดยยากหรือ?
พระศาสดา. ถูกแล้ว อานนท์.
อานนท์. เพราะเหตุไร? พระเจ้าข้า.
พระศาสดา. อานนท์ บทว่า ' พุทฺโธ ' ก็ดี ' ธมฺโม ' ก็ดี ' สงฺโฆ '
ก็ดี อันสัตว์เหล่านั้นไม่เคยสดับแล้ว ในแสนกัลป์ แม้เป็นอเนก: เพราะ-
ฉะนั้น สัตว์เหล่านั้นจึงไม่สามารถฟังธรรมนี้ได้: แต่ในสงสารมีที่สุดอัน
ใครๆ ตามรู้ไม่ได้ สัตว์เหล่านั้นฟังดิรัจฉานกถามีอย่างต่างๆ นั่นแล มา
แล้ว: เพราะฉะนั้น สัตว์เหล่านี้จึงเที่ยวขับร้องฟ้อนรำอยู่ในที่ทั้งหลาย
มีโรงดื่มสุราและสนามเป็นที่เล่นเป็นต้น . จึงไม่สามารถจะฟังธรรมได้.
อานนท์. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อุบาสกทั้งหลายนั่น อาศัยอะไร
จึงไม่สามารถ?
ลำดับนั้น พระศาสดาตรัสแก่พระอานนท์ว่า " อานนท์ อุบาสก
เหล่านั้น อาศัยราคะ อาศัยโทสะ อาศัยโมหะ อาศัยตัณหา จึงไม่สามารถ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้นข้อความที่คุณผ้าเช็ดธุลี กล่าวถึงนั้น สามารถคลิกอ่านเนือหาทั้งหมดได้ที่นี่ครับเรื่องอุบาสก ๕ คน...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ
ขออนุญาตเรียนสอบถามว่า
"ผู้จับเสมอด้วยโทสะไม่มี"
มีความหมายโดยละเอียดอย่างไรครับ
ขอบพระคุณและขออนุโมทนาครับ
เรียนความเห็นที่ 5 ครับ
"ผู้จับเสมอด้วยโทสะ ย่อมไม่มี"
อรรถกถาอธิบายครับว่า สัตว์ต่างๆ มีงูเหลือม ยักษ์ ฯ สามารถจับเราได้ เพียงแค่ชาติเดียวเท่านั้น แต่เมื่อโทสะเกิดขึ้น ขณะนั้นถูกจับด้วยโทสะแล้ว คือจับไม่ปล่อยไปด้วยอำนาจของความโกรธ แล้วก็อาจจะยังไม่ลืม ด้วยการผูกโกรธไว้ แล้วก็ถูกจับไว้ตลอด โดยการจับจิตไว้ ด้วยอำนาจโทสะ และไม่ใช่เพียงชาตินี้เท่านั้นครับ ที่ถูกจับด้วยโทสะ แม้ความผูกโกรธก็ไม่หายไป ด้วยการตามจองเวรไว้ ดังเช่น พระเทวทัตเป็นต้น ที่ผูกโกรธข้ามภพข้ามชาติ ดังนั้น อกุศล คือ โทสะ จับผู้นั้นไว้ ไม่ใช่เพียงชาตินี้เท่านั้น รวมทั้งชาติต่อๆ ไป ก็ถูกจับด้วยโทสะได้ครับ
ดังนั้น ผู้จับเสมอด้วยโทสะจึงไม่มี เพราะสิ่งอื่นจับได้เพียงชาติเดียว แต่โทสะจับได้แม้ชาตินี้ และชาติหน้า ชาติต่อๆ ไป ก็ยังจับไว้ คือ เมื่อความโกรธเกิดขึ้นได้ เพราะไม่ลืม เป็นต้น เพราะเหตุนี้ ความโกรธจึงจับจิตของผู้นั้นไว้ครับ ขออนุโมทนา------------------------------------------------------------------------------------------------
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๔ - หน้าที่ 45
บทว่า โทสสโม ความว่า ผู้จับทั้งหลาย มีผู้จับคือยักษ์ ผู้จับคืองูเหลือม และผู้
จับคือจระเข้ เป็นต้น ย่อมสามารถจับได้ในอัตภาพเดียว เท่านั้น, แต่ผู้จับ คือ โทสะ
ย่อมจับโดยส่วนเดียวทีเดียว เพราะฉะนั้น ชื่อว่า ผู้จับเสมอด้วยโทสะ ย่อมไม่มี.
ในพระไตรปิฏกก็มีแสดงไว้ เช่น กุมาริกาคนหนึ่งกินไข่ไก่ ไก่ก็ผูกอาฆาต
ตอนหลังก็ผลัดกันผูกโกรธ ไม่จบสิ้น จนกระทั่งได้มาพบพระพุทธเจ้า ไ้ด้พังธรรม
จากพระพุทธเจ้า ทำให้คลายความโกรธ ความพยาบาทลงได้ เวรก็ได้ระงับลงค่ะ
* * * กราบขอบพระคุณอาจารย์ และ ผู้ร่วมสนทนาครับ และ พี่วรรณีครับ * * *
อนุโมทนาจิตดีดีที่สะสมสิ่งดีดี และ เกื้อหนุนครับ
* * -------------------- * * *