นิครนถนาฏบุตร
เรียนถาม
ดิฉันเข้าใจว่า นิครนถ์คงจะเป็นนักบวชลัทธิใดลัทธิหนึ่ง แต่เพื่อความแน่ใจ ขอความกรุณาอธิบายความหมายด้วยค่ะ และได้อ่านพบว่า ลูกศิษย์ของ นิครนถ์นาฏบุตรได้เปลี่ยนมาเคารพนับถือพระพุทธเจ้าและได้ออกบวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา อยากทราบว่า นิครนถ์นาฏบุตร มีบั้นปลายชีวิตเป็นอย่างไร หันมานับถือพระพุทธเจ้าหรือไม่
ขอบพระคุณอย่างสูง
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
นิครนถ์ คือ นักบวชนอกศาสนา มีนิครนถ์นาฏบุตรเป็นศาสดา โดยความหมาย นิครนถ์ หมายถึงผู้ปราศจากเครื่องผูกหรือเครื่องร้อยรัดทั้งมวล ซึ่งพวกนิครนถ์มีความเห็นผิดว่าแม้ใบไม้ หยดน้ำ ก้อนหิน มีปาณะมีชีวิต เป็นต้นซึ่งสำหรับบั้นปลายของชีวิตของนิครนถ์นาฏบุตรผู้เป็นศาสดา เมื่ออุบาลีคฤหบดีที่นับถือลัทธินี้ เปลี่ยนไปนับถือพระพุทธศาสนา นิครนถ์นาฏบุตร ทราบก็ถึงกับโลหิตพุ่งออกจาปาก ป่วยหนักมาก ใกล้ตาย และก่อนตายนั้นท่านรู้ว่าศาสนาของเราไม่สามารถนำสัตว์ออกจากทุกข์ได้จริง รู้ว่าศาสนาของพระพุทธเจ้า สามารถนำสัตว์ออกจากทุกข์ได้จริง จึงอยากให้สาวกของท่านนับถือพระพุทธเจ้าแทนท่าน ก็เลยหาอุบาย เรียกศิษย์มาฝ่ายหนึ่งก่อน บอกความจริงว่าอย่างนี้ และก็เรียกศิษย์มาอีกฝ่าย และก็บอกความจริงอีกอย่าง เพื่อให้ศิษย์ทั้งหลายทะเลาะกันว่าความจริงของศาสดาเราสอนอย่างนี้ เมื่อศิษย์ทะเละกัน จะได้หันไปนับถือพระพุทธศาสนาได้ครับ ดังนั้น เมื่อนิครนถ์นาฏบุตร ตายไป ศิษย์ก็ทะเลาะกันและบางพวกก็หันไปนับถือพระพุทธศาสนาก็มีครับ ส่วนนิครนถ์นาฏบุตร ก็ต้องไปอบาย มี นรก เพราะความเห็นผิดนั่นเองครับ และไม่ได้มีโอกาสพบพระพุทธเจ้าเลย เพราะผู้ใดประกาศตนว่าเป็นศาสดา ไม่ละความเห็นนั้นย่อมไม่มีทางเห็นพระพุทธเจ้าและมีอบายเป็นที่หวังได้ครับ นี่คือ ชีวิตบั้นปลายของท่านครับ
ขออนุโมทนา
อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
คำสอนของเจ้าลัทธิต่างๆ เช่น ครูทั้ง ๖ ในสมัยครั้งพุทธกาลนั้น เป็นความเห็นผิด เป็นคำสอนที่ไม่สามารถทำให้ผู้ศึกษาพ้นจากทุกข์ได้เลย มีแต่จะเพิ่มกิเลส เพิ่มความเห็นผิดให้มากยิ่งขึ้น ครูทั้ง ๖ ซึ่งเป็นผู้มีความเห็นผิดทั้งหมด รวมถึงนิครนถ์นาฏบุตร ด้วย เผยแพร่ความเห็นผิด ซึ่งเปรียบเสมือนกับการหว่านหนามกับการกระจายยาพิษไปทั่ว แต่พอพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เสด็จอุบัติขึ้นในโลกแล้ว พระองค์ทรงประกาศพระธรรมคำสอน แสดงสัจจธรรม ซึ่งเป็นความจริงให้ผู้อื่นได้รู้ตาม มีผู้ได้รับประโยชน์จากพระธรรมที่พระองค์ทรงแสดงมากมายนับไม่ถ้วน ถึงแม้ว่าบางคนบางท่านอาจจะเคยเห็นผิดมา แต่พอได้รับการฝึกด้วยพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงแล้ว ทำให้เข้าใจถูกเห็นถูกตามความเป็นจริง เป็นผู้เข้ามาสู่พระธรรมวินัยนี้ด้วยความจริงใจ เพราะเหตุว่า พระธรรมที่พระองค์ทรงแสดงเป็นพระธรรมที่สามารถนำออกจากทุกข์ได้จริง เป็นไปเพื่อสิ้นทุกข์โดยประการทั้งปวงอย่างแท้จริง เพราะฉะนั้น จากกรณีเรื่องครูทั้ง ๖ ซึ่งเป็นผู้ที่มีความเห็นผิดนั้น แสดงให้เห็นว่า แม้แต่ในสมัยพุทธกาล ก็ยังมีเจ้าลัทธิที่มีความเห็นผิดมากมาย แม้แต่ในยุคนี้สมัยนี้ ผู้ที่มีความเห็นที่ผิดไปจากพระธรรมวินัยก็มีมากมายเหมือนกัน ความเห็นผิดมีทุกยุคทุกสมัย ความเห็นผิดก็เป็นความเห็นผิด ไม่เปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่นไปได้ ดังนั้น สำหรับผู้ที่เป็นชาวพุทธ จึงควรที่จะได้พิจารณาอยู่เสมอว่าการเป็นชาวพุทธที่ดีนั้น กิจสำคัญที่พึงกระทำ ก็คือ ฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม ให้เข้าใจ อบรมเจริญปัญญา สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกต่อไป เพราะเป็นทางเดียวเท่านั้นที่จะเป็นไปเพื่อละคลายกิเลสทั้งหลาย มีความเห็นผิดเป็นต้น ครับ
... ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ ...
