ค่อยๆ เข้าใจในขั้นฟัง สะสมไป ทำให้เข้าใจขึ้นทีละน้อย

ไม่ใช่การเข้าใจสภาพธรรมในตำรา หรือ รู้เพียงชื่อสภาพธรรม ซึ่งไม่นำไปสู่หนทางการศึกษาขั้นปริยัติที่ถูกต้อง ฟังแล้วพิจารณาตามและค่อยๆ เข้าใจสภาพธรรมตามความเป็นจริงซึ่งไม่ต้องเรียกชื่อก็มีจริง เพราะเกิดปรากฏอยู่ทุกขณะ เพียงเรายังไม่รู้ แต่ก็สามารถค่อยๆ เข้าใจในขั้นฟังได้ สะสมไป ทำให้เข้าใจขึ้นๆ ทีละน้อย เหมือนการจับด้ามมีด ซึ่งไม่รู้เห็นการสึกเลย