เห็นโทษของการที่ไม่รู้ความจริงของสภาพธรรมที่ปรากฏ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ข้อความบางตอนจากการบรรยายธรรมโดยท่านอาจารย์ สุจินต์ บริหารวนเขตต์

สำคัญที่สุด คือ เห็นโทษแล้วละความไม่รู้และความยึดถือว่าเป็นตัวตน

กุ. ท่านอาจารย์ถามว่าเราเบื่อหรือยัง ซึ่งท่านแสดงถึงปฐมจิต ทุติยจิต คือ

ถ้าไม่ใช่ภวังคจิตแล้วก็เป็นวิถีจิตที่จะรู้อารมณ์ทางหนึ่งทางใด แต่ที่เราไม่เบื่อเพราะเรายังติดข้องในรูป รส กลิ่น เสียง โผฏฐัพพะ เรายังมีความต้องการจะเห็น ต้องการจะได้ยิน

สุ. แต่ที่สำคัญที่สุดคือว่าบางคนอาจจะเห็นโทษของโทสะก่อน แล้วก็โลภะนี่

คงจะเห็นยาก

แต่ว่าไม่เห็นโทษของการที่ไม่รู้ความจริงของสภาพธรรมที่ปรากฏ

แล้วยึดถือสิ่งที่กำลังปรากฏว่าเป็นเรา หรือเป็นตัวตน อันนี้สำคัญที่สุด

จึงต้องละก่อน ด้วยความรู้จริงๆ ว่าเมื่อไม่ใช่เราแล้วเป็นอะไร ก็เป็นสภาพธรรม

ขณะนี้มีลักษณะอย่างนี้ จนกว่าจะชินกับความเป็นธรรมะ มิฉะนั้นก็เหมือนลูกศร

ที่ยิง

ไป

ในความมืด