มงคล [ปริสาสูตร]

๔. มงคล

ไม่คบคนพาล เพราะคนพาลนำภัยอันตรายมาให้อย่างเดียว ได้แก่ คนที่มีกิเลส มีความไม่รู้ มีอกุศล

คบบัณฑิต บัณฑิตเป็นแสงไฟในความมืด เพราะบัณฑิตผู้มีปัญญาสามารถที่จะทำให้เริ่มเข้าใจว่าความจริงคืออะไร

บูชาบุคคลที่ควรบูชา ได้แก่ บูชาคนดี ผู้ที่รู้คุณของความดีจึงบูชาคุณความดี แต่ผู้ที่ไม่รู้คุณของความดีก็ไม่บูชาความดีเลย

อยู่ในประเทศที่สมควร คือมีพระธรรม มีโอกาสที่จะได้ฟังพระธรรม มีคำสอนที่จริง คือสัจจธรรม ดีกว่าอยู่ที่อื่น ทำเรื่องอื่นก็ไม่มีโอกาสฟังธรรม ซึ่งบางบุคคลไม่มีโอกาสได้ฟังตั้งแต่ เกิดจนตาย

ได้กระทำบุญไว้แต่ปางก่อน ที่ได้ฟังธรรมเพราะได้กระทำบุญไว้แต่ปางก่อน และขณะนี้กำลังเป็นปางก่อนของชาติหน้า มิฉะนั้นจะไม่มีการขวนขวายเข้าใจธรรมยิ่งขึ้น ที่แม้ธรรมปรากฏ แล้วฟัง แต่ก็ยังยากที่จะเข้าใจ เพราะสะสมความไม่รู้มานาน แต่เพราะบุญที่กระทำไว้แล้วเป็นปัจจัย จึงมีโอกาสได้ยินอีก ได้ฟังอีก ไตร่ตรองความละเอียดอีกเข้าใจอีก เพราะฉะนั้นขณะที่มีความเพียร ที่จะกระทำสิ่งที่ดีก็เป็นการได้บำเพ็ญบุญไว้แต่ปาง ก่อนเมื่อจะถึงชาติหน้า

ตั้งตนไว้ชอบ หมายถึง การได้ฟังพระธรรม ได้ไตร่ตรองความจริง ค่อยๆ มีความเห็นตรงตามจริงนั้น แล้วจึงสามารถตั้งตนไว้ คือ ประพฤติตามพระธรรม ไม่ผิดจากพระดำรัส ที่ทรงแสดงไว้โดยชอบธรรม ไม่ประมาทแม้เพียงคำสอนที่แสดงไว้โดยเล็กน้อย คือ การเห็นค่าของรัตนะ คือ พระธรรมที่ทรงแสดงแล้วที่จะสามารถละจากความเป็นพรรคพวก (บุคคลที่ขัดแย้งกัน เพราะยังมีอกุศล คือ ความเป็นเรา) ได้ ก็ต้องอาศัยการตั้งตนชอบ ค่อยๆ สะสมกุศลธรรม อบรมรู้ความจริงของสัจจธรรม รู้ตรงว่าไม่ใช่เรา ไม่ใช่พรรคพวก แต่เป็นธรรม

พหูสูต คือ ความเข้าใจพระพุทธพจน์ แม้คาถาเพียงสี่บาท แต่ถ้าเราเข้าใจถูกต้องจริงๆ คือ ตรงตามความจริงแล้วนั้น ก็เป็นพหูสูต

อ่านข้อความเตือนสติ ทั้งหมดจากปริสา สูตร..

ข้อความเตือนสติเรื่องปริสาสูตร