ไพเราะด้วยปัญญาที่เบิกบาน [ปริสาสูตร]

ความไพเราะที่แท้จริง คือ ปัญญาที่เบิกบานไม่เศร้าโศก

ศึกษาธรรม เพื่อละความไม่รู้ รู้สิ่งที่ปรากฏ ได้แก่ เห็น เข้าใจความจริงว่าเป็นธาตุที่ไม่มีรูปร่าง เป็นธาตุรู้ เกิดขึ้นต้องรู้ เกิดได้ต่อเมื่อมีจักขุปสาทรูป ซึ่งเป็นรูปที่สามารถกระทบกับสิ่งที่กำลังปรากฏ จึงเห็นสิ่งที่ปรากฏเดี๋ยวนี้ว่าเป็นอย่างนี้ เพราะจิตเกิดขึ้น แม้ฟังอย่างนี้ยังไพเราะ แต่จะไพเราะยิ่งขึ้นได้ ถ้าเป็นปัญญาที่รู้จริงด้วยความเบิกบานไม่เศร้าโศก

อ่านข้อความเตือนสติ ทั้งหมดจากปริสา สูตร..

ข้อความเตือนสติเรื่องปริสาสูตร