ความสุขโดยนัยของเวทนา [สัมพหุลภิกขุสูตร]

ความสุข คือ เวทนาหรือความรู้สึกอย่างหนึ่งที่นำความแช่มชื่นยินดีมาให้ เป็นธรรมที่มี จริงๆ ไม่ใช่เรา อาศัยทางกายหรือทางใจจึงปรากฏ ความสุขทางกายเป็นวิบาก คือผลของกรรม ส่วนความโสมนัสทางใจ เกิดกับกุศลจิต หรือ อกุศลจิต ก็ได้ซึ่งเป็นการสะสม ความละเอียด ของเวทนาแม้ขณะฟังธรรมเข้าใจ ก็ไม่ได้เป็นโสมนัสเวทนาเสมอไป ก็อาจเป็นอทุกขมสุขเวทนาก็ได้ ซาบซึ้งบ้าง เฉยๆ บ้าง เป็นจริงสำหรับคนนั้นต้องเป็นปัญญาที่อบรมเจริญขึ้นเท่านั้นจึงรู้ได้

อ่านข้อความเตือนสติ ทั้งหมดจากสัมพหุลภิกขุ สูตร..ข้อความเตือนสติเรื่องสัมพหุลภิกขุสูตร