สัจจะ ... สัจจาธิษฐาน (ตอนที่ ๑)

ผู้ที่จะอบรมเจริญกุศล อบรมเจริญปัญญาเพื่อจะดับกิเลสก็ต้องเป็นผู้ที่ตรง จริงใจต่อสภาพธรรมทั้งกาย วาจา และใจ แม้แต่วาจาในแต่ละวันที่พูดออกไปนั้น ส่วนมากจะเป็นคำจริงหรือไม่จริง ตนเองเท่านั้นที่รู้ ผู้ที่ไม่ได้ศึกษาพระธรรม ผู้ที่ไม่เข้าใจพระธรรม ไม่สามารถที่จะรู้ว่า แม้ขณะที่กล่าวคำไม่จริงนั้น จิตขณะนั้นเป็นอกุศล แม้คำพูดในชีวิตประจำวันยังไม่ตรงต่อความจริง แล้วจะเป็นผู้ตรงต่อสภาพธรรมที่มีจริงที่กำลังปรากฏได้อย่างไร

เพราะฉะนั้น สัจจาธิษฐาน คือความตั้งใจมั่นคงที่จะฟังพระธรรม อบรมบารมีซึ่งเป็นความจริงให้มียิ่งๆ ขึ้นไป เป็นผู้มีความอดทนและจริงใจในการศึกษาพระธรรม จริงใจในการเจริญกุศลทุกประการเพื่อดับกิเลส ถ้าไม่มีความจริงใจในการเจริญกุศล ย่อมดับกิเลสไม่ได้ ดังที่ อ.คำปั่นได้กล่าวไว้ใน ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ครั้งที่ ๒๑ ที่ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ได้บรรยายไว้ในวันพ่อที่โรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้าตอนหนึ่ง ว่า ...

พระธรรม ลึกซึ้งอย่างยิ่ง เป็นไปเพื่อละคลายความไม่รู้และความเห็นผิด และเป็นความจริงที่ว่า ไม่สามารถเข้าใจธรรมได้ภายในเวลาวันสองวัน จากไม่รู้ เป็นรู้ขึ้นก็จะต้องเป็นผู้อดทน จริงใจ และตั้งจิตไว้ชอบในการฟัง ในการศึกษาด้วยว่า ไม่ใช่เพื่ออย่างอื่น แต่เพื่อเข้าใจถูกเห็นถูก เท่านั้น

เพราะฉะนั้น ผู้ที่อบรมความเข้าใจถูกเห็นถูก ในสภาพธรรมตรงตามความเป็นจริง เพื่อที่จะดับกิเลสหมดสิ้นเป็นสมุจเฉทได้นั้น ก็ต้องเป็นผู้ตรงตั้งแต่ต้น ตรงต่อตนเอง ตรงต่อสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ มีความจริงใจ อดทน ในการเจริญกุศลเพื่อดับกิเลส ไม่ใช่เพื่อจุดประสงค์อื่น มีความจริงใจที่มีพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง มีพระธรรม และพระอริยสงฆ์เป็นสรณะ เป็นผู้ที่จริงใจมั่นคงและอดทนที่จะประพฤติปฏิบัติตามพระธรรมที่พระพุทธองค์ทรงแสดงไว้ให้ถูกต้อง เพราะ พระธรรมนั้นลึกซึ้งอย่างยิ่ง ...

ขอกราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ค่ะ