โทษของอกุศลดังลูกศรอาบยาพิษ [สัมพหุลภิกขุสูตร]

โทษของอกุศลดังลูกศรอาบยาพิษ

“ธรรมดากิเลสเหล่านั้น... หยาบคายร้ายแรง ควรละ ไม่ควรเอาไว้ คล้ายลูกศรอาบยาพิษ ก็ปานกัน”

ไม่ใช่ตัวตนที่นำกิเลสออก แต่เป็นปัญญา จากที่เคยคิดว่าอกุศลไม่ดี ไม่อยากมีก็มีความเข้าใจยิ่งขึ้นว่าอกุศลเป็นธรรม มีเพราะมีปัจจัยจึงเกิด เข้าใจถูกมั่นคงขึ้นว่าทุกอย่างที่ปรากฏเป็นธรรมตามที่ทรงแสดง

ข้อสำคัญที่สุด คือ เห็นโทษของอกุศลทั้งหมดว่าเป็นลูกศรอาบยาพิษหรือไม่ที่ปักอยู่กลางใจ เช่น ต้องวิ่งวุ่นวายด้วยอำนาจของโลภะ ซึ่งเป็นการแสวงหาความติดข้องในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ทั้งทางตา หู จมูก ลิ้น กาย วันหนึ่งๆ มากมายมหาศาลเพียงใด ซึ่งละเอียดไปแต่ละบุคคล เช่น ต้องการบริโภคเนื้ออร่อยคนทำอาหารก็ต้องหาอะไรมาทำอาหาร เพียงเพราะความสุขที่ชั่วคราวแล้วหมดไปคือ รสที่พอใจ ซึ่งตราบใดที่ไม่เห็นความไม่แน่นอน คือ ความไม่เที่ยง และเกิดดับของสภาพธรรม ก็จะไม่ละคลาย หรือหน่ายสิ่งที่ยึดติดมานานมาก ซึ่งไม่ใช่เพียงคำพูด แต่ต้องเป็นปัญญา

อ่านข้อความเตือนสติ ทั้งหมดจากสัมพหุลภิกขุ สูตร..ข้อความเตือนสติเรื่องสัมพหุลภิกขุสูตร