พี่โวยวาย
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
สวัสดีครับ สิ่งใดๆ ต่างในโลกนี้ เกิดขึ้นได้ ต้องมีเหตุจึงจะเกิดขึ้นได้ครับ แม้แต่การได้เล่นเกม ก็มีเหตุ คือคนเล่น (ตัวเราเอง) มีคอมพิวเตอร์ มีเกมในคอมพิวเตอร์ และมีการเล่น อาศัยสิ่งต่างๆ คือเหตุต่างๆ หลายอย่างเหล่านี้ ทำให้มีการเล่นเกมเกิดขึ้นครับ จากที่กระผมกล่าว เพื่อแสดงให้เห็นครับว่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้นต้องมีเหตุ และสิ่งต่างๆ ประกอบขึ้น จึงมีสิ่งนั้นเกิดขึ้นครับ
การได้ยินเสียงด่าว่าจากพี่ ด้วยถ้อยคำที่ไม่สุภาพ ก็ต้องมีเหตุใช่ไหมครับ ทำไมคนอื่นในโลกเป็นล้านๆ ทำไมไม่ได้ยินเสียงด่าว่าจากพี่คนนี้ ทำไมต้องเป็นเรา น่าสงสัยนะครับ ซึ่งในความเป็นจริง การได้ยินเสียงที่ไม่ดี ด่าว่า ต้องมีเหตุ คือเพราะเราเองเคยกระทำกรรมที่ไม่ดี มีการด่าว่าผู้อื่นเอาไว้ในอดีตในชาติก่อนๆ ก็ได้ และเมื่อกรรมที่ไม่ดี คือการด่าว่าผู้อื่นให้ผล ก็ทำให้ได้ยินเสียงที่ไม่ดี คือถูกพี่ด่าว่านั่นเองครับ การได้ยินเสียงที่ไม่ดี มีการด่าว่า จึงเป็นผลของกรรมที่ไม่ดีที่ได้กระทำไว้ครับ
การพิจารณาให้ถูกต้อง คือพิจารณาว่า เพราะเราเคยด่าว่าคนอื่นไว้ ก็ทำให้ได้ยินคำที่ไม่ดีเหล่านี้อีกครับ แทนที่จะด่าว่ากลับ ก็อดทนที่จะไม่ว่า เพราะพิจารณาว่า ถ้าเราด่าว่าพี่หรือคนอื่นอีก ต่อไปเราก็จะต้องถูกด่าว่า ได้ยินคำไม่สุภาพอีกในอนาคต
ยกตัวอย่างในพระธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง มีพระภิกษุรูปหนึ่ง ถูกพระภิกษุรูปอื่นๆ พูดวาจาไม่ดี ไม่สุภาพด้วย พระภิกษุรูปนั้นไม่อดทน ก็โกรธ ด่าว่าพระภิกษุรูปอื่นๆ ที่ด่าว่าตน พระพุทธเจ้าทรงทราบ จึงเรียกพระภิกษุที่ถูกด่าว่า และกลับไปด่าว่าพระภิกษุรูปอื่น ตรัสเตือนว่า เธอถูกผู้อื่นด่าว่า เพราะกรรมเก่าของเธอ คือได้ทำสิ่งที่ไม่ดีเอาไว้ในอดีต จึงถูกด่าว่า ได้ยินคำไม่สุภาพ ตอนนี้ทำไมเธอยังไปว่าภิกษุรูปอื่นอีก คือยังทำกรรมใหม่ที่ไม่ดีอีก เธอควรจะอดทนและไม่สร้างกรรมใหม่ที่ไม่ดี ที่จะทำให้เป็นเหตุให้ได้ยินสิ่งที่ไม่ดีอีกครับ
จากที่กล่าวมาทั้งหมดนั้น แสดงให้เห็นว่าควรพิจารณาว่าการที่ได้ยินเสียง คำที่ไม่ดี เพราะทำกรรมไม่ดีเอาไว้ ควรที่จะอดทนที่จะไม่ทำเหตุใหม่ คือไม่ทำกรรม คือด่าว่าพี่ และเข้าใจว่าเป็นกรรมของเราเองที่ทำไว้ครับ เมื่อเป็นผู้อดทนเพราะความเข้าใจแล้ว ก็ค่อยๆ ปรับปรุงสิ่งที่ผิดด้วย คือไม่ควรเล่นเกินตามกำหนดด้วยนะครับ แบ่งเวลามาทำการบ้านและช่วยงานพ่อแม่ เล็กๆ น้อยๆ ครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
แต่ละคนมีอัธยาศัยที่แตกต่างกัน ความประพฤติเป็นไปจึงแตกต่างกัน แม้จะเกิดมาร่วมท้องมารดาเดียวกัน ก็ไม่เหมือนกัน แต่ละคนก็เป็นแต่ละหนึ่ง ตามความเป็นจริงแล้ว สืบเนื่องจากเหตุการณ์ในคำถามนั้น ก็ควรที่จะได้พิจารณาว่า ควรเป็นผู้ตรงต่อตนเอง (ตั้งแต่ในขณะนี้) และเห็นใจผู้อื่นด้วย โดยเล่นตามเวลาที่ได้กำหนดไว้ ถ้าไม่เริ่มตรงแม้ในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ตั้งแต่ในขณะนี้ ต่อไปก็จะเป็นคนตรงยาก อีกประการหนึ่งที่ควรจะได้พิจารณาเพิ่มเติม คือความไม่พอใจ แล้วเกิดการโวยวายนั้น ย่อมไม่เป็นที่ชื่นชอบของใครๆ เป็นแน่ เมื่อเราเห็นอย่างนี้แล้ว สามารถพิจารณาว่า อาการอย่างนั้น ไม่เป็นที่ชื่นชอบของเรา ก็คงจะไม่เป็นที่ชื่นชอบสำหรับบุคคลอื่นเช่นเดียวกัน ต่อไปเราก็จะไม่เป็นอย่างนั้น คือไม่โวยวาย ไม่กล่าวคำที่ไม่น่าฟังออกไปเหมือนอย่างที่คนอื่นเขาทำ เราไม่สามารถห้ามความประพฤติของคนอื่นได้ แต่เราสามารถขัดเกลากิเลสของตนเองได้ด้วยความเป็นผู้อดทน เห็นใจผู้อื่น เหตุการณ์ในชีวิตประจำวันจะเป็นเครื่องทดสอบความอดทนของแต่ละบุคคลได้เป็นอย่างดีว่ามีมากน้อยแค่ไหน ถ้าหากว่าไม่อดทน เมื่อผู้อื่นโวยวายแล้ว เราโกรธตอบ โวยวายตอบ แสดงอาการที่ไม่ดีออกไป ก็ยิ่งจะไม่เป็นผลดีอย่างแน่นอน นอกจากจะสะสมอุปนิสัยที่ไม่ดีให้กับตนเองต่อไปแล้ว ยังอาจจะทำให้เกิดเหตุการณ์ที่เลวร้ายตามมาก็เป็นได้ เป็นเรื่องที่ยากมากทีเดียวกับการที่จะมีความอดทน แต่ก็สามารถฝึกฝนอบรมไปทีละเล็กทีละน้อยได้ เมื่อมีความอดทนบ่อยๆ เนืองๆ มีความอดทนไปแต่ละชาติๆ ความอดทนก็จะมีมากขึ้น ซึ่งจะเป็นเหตุให้เป็นผู้เห็นคุณของความอดทนเพิ่มขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือความอดทนในการที่จะค่อยๆ ขัดเกลากิเลสไปทีละเล็กทีละน้อย จนกว่าจะดับได้อย่างหมดสิ้น โดยมีพื้นฐานสำคัญมาจากการไม่ขาดการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมในชีวิตประจำวัน เพราะพระธรรมที่ได้ฟังทั้งหมด เป็นเรื่องของการอบรมเจริญปัญญาเพื่อขัดเกลากิเลสทั้งสิ้นครับ
... ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ ...
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ
