ฟังแล้วฟังอีก...จนมั่นคงจริงๆ

สิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏ เกิดขึ้น แล้วดับไปอย่างรวดเร็วมาก จึงเป็นทุกข์ สิ่งที่มีจริงจึงเป็นสิ่งที่ควรรู้ยิ่ง ขณะที่เริ่มเข้าใจในสิ่งที่มีจริงๆ แต่ละอย่างที่เกิดขึ้นเพราะมีเหตุปัจจัยจึงเกิด เป็นธรรมะ ไม่ใช่เรา แม้เพียงฟังเข้าใจทุกสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏเป็นธรรมะ ฟังแล้วฟังอีกจนมั่นคงจริงๆ ว่า เห็นเป็นธรรมะ สิ่งที่ปรากฏทางตาเป็นธรรมะ ได้ยินเป็นธรรมะ เสียงเป็นธรรมะ ... ค่อยๆ ฟังจนไม่ลืมว่า สิ่งที่กำลังปรากฏนั้นแต่ละอย่างเป็นธรรมะ จนกว่าปัญญาสามารถรู้ได้จริงๆ ในสิ่งที่มีจริงว่าเป็นธรรมะ ไม่ใช่ตัวตน

ถ้าค่อยๆ มั่นคงว่าสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏ ควรรู้ยิ่ง เพราะรู้ได้ แล้วจะไปทำอย่างอื่นไหม จนกระทั่งรู้ชัดในสิ่งที่กำลังปรากฏ สภาพธรรมไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย แต่ปัญญาเจริญขึ้นจึงรู้ชัดในสภาพธรรมตามปกติ

มั่นคงหรือยังว่า ขณะนี้มีสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏ เห็นเพียงสิ่งที่ปรากฏทางตา ไม่ใช่คน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่สิ่งของใดๆ

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ค่ะ