พระภิกษุ นอนร่วมกับอนุปสัมบัน

[เล่มที่ 4] พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ ทุติยภาค เล่ม ๒ - หน้าที่ ๑๗๒

อธิบายจตุกกะ ๔ มีอาวาสจตุกกะเป็นต้น

อีกนัยหนึ่ง ในสิกขาบทนี้ พึงทราบหมวด ๔ แม้มียำวาสแห่งเดียว เป็นต้น ความพิสดารว่า ภิกษุใด สำเร็จการนอนร่วมกันกับอนุปสัมบันเพียงคนเดียวในอาวาสแห่งเดียวกันสิ้น ๓ ราตรี เป็นอาบัติทุกวัน จำเดิมแต่วันที่ ๔ แก่ภิกษุแม้นั้น ฝ่ายภิกษุใดสำเร็จการนอนร่วมสิ้น ๓ ราตรีกับอนุปสัมบันต่างกันหลายคนในอาวาสแห่งเดียวนั่นเอง เป็นอาบัติทุกวันแก่ภิกษุแม้นั้น (จำเดิมแต่วันที่ ๔)

แม้ภิกษุใดสำเร็จการนอนร่วมสิ้น ๓ ราตรีกับอนุปสัมบันเพียงคนเดียวเท่านั้นในอาวาสต่างๆ กัน เป็นอาบัติทุกๆ วัน แม้แก่ภิกษุนั้น (จำเดิมแต่วันที่ ๔) แม้ภิกษุใดเดินทางสิ้นระยะตั้ง ๑๐๐ โยชน์ สำเร็จการนอนร่วม (สิ้น ๓ ราตรี) กับอนุปสัมบันต่างกันหลายคนในอาวาสต่างๆ กันเป็นอาบัติ แม้แก่ภิกษุนั้นทุกๆ วัน นับแค่วันที่ ๔ ไป