ไปศิริราช

ช่วงนี้อากาศร้อนมาก ยิ่งตอนกลางวันช่วงบ่ายๆ ไม่อยากออกนอกบ้านเลย เพราะ รู้สึกเหมือนปลาดุกที่กำลังโดนย่างไฟ เมื่อจำเป็นต้องออกไปข้างนอกในตอนบ่ายๆ ถนนหนทางจึงค่อนข้างเงียบเหงา ไม่ค่อยเห็นผู้คนเดินซื้อของพลุกพล่านเหมือนเดิม (หรือของราคาแพงขึ้นมากด้วย แต่ไม่อยากพูดถึง เพราะกลัวว่าจะเป็นการยุ่งเกี่ยวกับการเมือง)

เมื่อวานไปรับบริการรักษาพยาบาลที่โรงพยาบาลศิริราช ตามภาษาคนหลวงที่มีสิทธิ์ใช้บริการของรัฐตลอดชีพ จึงรู้สึกถึงบรรยากาศที่แปลกกว่าที่อื่นๆ เพราะมีผู้คนมารับบริการแน่นขนัดในบรรยากาศที่เย็นสบาย สะอาดสะอ้าน เพราะตึกเก่าได้รับการปรับปรุงใหม่ทั้งหมด ผู้ให้บริการทั้งเจ้าหน้าที่ พยาบาล แพทย์ทั้งหลายก็ยิ้มแย้มแจ่มใส ยินดีเต็มใจให้บริการด้วยไมตรีจิต นานๆ ไปที สถานที่เปลี่ยนไปจากเดิมมาก ยืนเก้ๆ กังๆ หาอะไรก็ไม่เจอ ก็มีเจ้าหน้าที่สาวสวยมาถามด้วยน้ำเสียงไพเราะว่า จะให้ช่วยทำอะไรได้บ้าง ดีจังเลยหนู ขออนุโมทนาในกุศลจิตนะคะ เจ้าหน้าที่คนเก่าที่พบกันหลายครั้งในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เดิมทำงานด้วยความเหนื่อยล้า ไม่กระตือรือร้นเหมือนวันนี้ ซึ่งทำงานด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใส ทุกคนที่เคยเห็น ดูเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น แม้แต่เราเองที่ไปโรงพยาบาล ก็รู้สึกแจ่มใส เหมือนไม่ได้ไปโรงพยาบาล

เดินผ่านป้ายเล็กๆ ตรงมุมหนึ่ง ที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษว่า Siriraj ทำให้เกิดความคิดผุดขึ้นมาว่า ขณะนี้โรงพยาบาลศิริราชเป็นที่ประทับของพระราชาผู้ทรงมีสิริ คือ ทรงประกอบด้วยทศพิธราชธรรมทั้ง ๑๐ ประการเต็มเปี่ยมบริบูรณ์ เพราะสิริของพระองค์นั่นเองทำให้บรรยากาศโรงพยาบาลเปลี่ยนเป็นสถานที่น่ารื่นรมย์เช่นนี้ ใครไม่เชื่อ ก็ลองไปใช้บริการที่ศิริราชดูซิคะ แล้วจะเห็นจริงด้วยตนเอง

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน