สนทนาธรรม ณ โรงแรมริเวอร์แคว วิลเลจ...ที่พึ่งอันสูงสุด (ตอนที่ ๒)

การมี รัตนตรัย เป็นที่พึ่ง ...

อย่างไรถึง พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยสงฆ์เป็นที่พึ่ง ... ที่พึ่งนี้ ไม่ใช่ที่พึ่งที่จะให้มีลาภ ยศ สรรเสริญ สุข เกิดแล้วตาย เกิดแล้วตาย ... เห็นสิ่งที่สวยงาม ได้ยินเสียงที่ไพเราะ ... เสียงชม ลิ้มรสอาหารอร่อย ... เป็นที่พึ่ง ได้ไหม แม้จะมีที่อาศัยทางกาย ก็ไม่เป็นที่พึ่งที่แท้จริง เพราะยังไม่อิสระจากกิเลส การมีพระพุทธ พระธรรม เป็นที่พึ่งได้นั้น ต้องอาศัยการฟังธรรม พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ความจริง ความจริงที่กำลังปรากฏในชีวิตประจำวันเป็นปกติ ต้องฟังให้เข้าใจจริงๆ ในสิ่งที่กำลังมีในขณะนี้ ไม่ใช่เพียงชื่อ ... พระธรรมเป็นสิ่งที่ลึกซึ้งมาก ต้องศึกษาให้เข้าใจจริงๆ เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด มีพระธรรมเป็นที่พึ่ง พึ่ง เพื่อให้มีความเห็นถูก เข้าใจถูกในสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏ น้อมเข้าใจความจริงนั้น น้อมประพฤติปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม และอย่างไรถึงพระอริยสงฆ์เป็นที่พึ่ง จะเป็นที่พึ่งได้เมื่อผู้นั้นมีความเข้าใจถูกเห็นถูกในหนทางที่พระอริยสงฆ์ถึงความเป็น พระอริยะ ซึ่งก็ไม่พ้นจากการศึกษาให้เข้าใจหนทางที่จะรู้ความจริง ของสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏขณะนี้ว่าเป็นธรรม

ขอพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง เป็นสรณะ ก็เพื่อประโยชน์ที่จะขัดเกลากิเลส ที่พึ่งสูงสุด คือการน้อมประพฤติปฏิบัติธรรมจนละกิเลสหมดสิ้น พ้นจากการเกิดแล้วตาย เกิดแล้วตายอีกต่อไป

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่งค่ะ...