รู้สึกสังเวช
ขอเรียนถามว่า..
การรู้สึกสังเวชและได้ระลึกรู้สึกตัวด้วยตามความเป็นจริงในขณะที่เห็น..ได้ยิน...ว่า
แค่เห็น..แค่ได้ยิน..แต่ใจรู้สึกสังเวช..ในขณะที่เห็นเหตุการณ์ต่างๆ ..เช่นว่ามีกลุ่มคนสูง
อายุจำนวนหนึ่ง..ทั้งชายและหญิงยังมีความสนุกสนาน..รื่นเริง...และดื่ม..กิน...และเต้น
รำกันอย่างมีความสุขนั้น...จิตที่เห็นและได้ยินนั้นแบบนั้นควรนำมาพิจารณาอย่างไร?
ขอบคุณค่ะ
คำว่า สังเวช หรือ สังเวค เป็นชื่อของปัญญาที่เห็นโทษภัยตามความเป็นจริง
เป็นผู้ไม่ประมาทในการเจริญกุศลทุกประการ แม้ว่าจะเห็นเหตุการณ์อย่างไรก็ตาม
สำหรับผู้ที่มีปัญญาท่านเห็น คนแก่ คนเจ็บ คนตาย เป็นต้น ก็เป็นสิ่งที่เตือนว่าแม้เรา
ก็ต้องเป็นเช่นนั้น ไม่ควรที่จะประมาท หรือเห็นคนที่มีกิเลส กระทำสิ่งที่ไม่เหมาะไม่
ควรแก่วัย เป็นต้น ควรพิจารณาเห็นว่า เพราะกิเลสอกุศลนั่นเอง บุคคลเหล่านี้จึงมี
พฤติกรรมแบบนี้