การแสดงธรรมเพื่อปิดกั้นอาสวะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
[เล่มที่ 15] พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค เล่ม ๓ ภาค ๑ - หน้าที่ 275
ว่าด้วยการแสดงธรรมเพื่อปิดกั้นอาสวะ
ดูก่อนจุนทะ เราไม่แสดงธรรมเพื่อปิดกั้นอาสวะทั้งหลาย
ที่เป็นไปในปัจจุบันแก่พวกเธอเท่านั้น
ดูก่อนจุนทะ อนึ่งเราไม่แสดงธรรม
เพื่อกำจัดอาสวะทั้งหลายที่เป็นไปในสัมปรายภพเท่านั้น แต่
เราแสดงธรรมเพื่อปิดกั้นอาสวะทั้งหลายที่เป็นไปในปัจจุบันด้วย
เพื่อกำจัดอาสวะทั้งหลายที่เป็นไปในสัมปรายภพด้วย.
ดูก่อนจุนทะ เพราะฉะนั้น แล
เราอนุญาตจีวรแก่พวกเธอก็เพียงเพื่อเป็นเครื่องบำบัดหนาว บำบัดร้อน
บำบัดสัมผัสแห่งเหลือบยุง ลมแดดและสัตว์เลื้อยคลาน
เพียงเพื่อเป็นเครื่องปกปิดอวัยวะอันยังความละอายให้กำเริบ
เราอนุญาตบิณฑบาตแก่พวกเธอก็เพียงเพื่อให้กายดำรงอยู่ได้ ให้กายเป็นไปได้
ให้ความลำบากสงบ เพื่ออนุเคราะห์พรหมจรรย์
ด้วยคิดว่า เราจักบรรเทาเวทนาเก่า จักไม่ให้เวทนาใหม่เกิดขึ้น ด้วยประการดังนี้
ความเป็นไปแห่งชีวิตความเป็นผู้ไม่มีโทษ และความอยู่สบาย จักมีแก่เรา
เราอนุญาตเสนาสนะแก่พวกเธอ
ก็เพียงเพื่อบำบัดหนาว บำบัดร้อน บำบัดสัมผัสแห่งเหลือบยุง ลม แดด และ
สัตว์เลื้อยคลาน เพียงเพื่อเป็นเครื่องบรรเทาอันตรายอันเกิดแต่ฤดู
เพื่อความยินดีในการหลีกออกเร้นอยู่
เราอนุญาตคิลานปัจจัยเภสัชบริขารแก่พวกเธอ
ก็เพียงเพื่อกำจัดเวทนาอันเกิดแต่อาพาธต่างๆ ที่เกิดขึ้นแล้ว
เพื่อความไม่ลำบากอย่างนี้ ดังนี้.
ดูก่อนจุนทะ ข้อนั้นเป็นฐานะที่จะมีได้ คือการที่
พวกปริพาชกอัญญเดียรถีย์พึงกล่าวอย่างนี้ว่า
พวกสมณะศากยบุตรเป็นผู้เพื่อความไม่ลำบากอย่างนี้ ดังนี้.
ขวนขวายในการประกอบตนให้ติดอยู่ในความสุขดังนี้.
ดูก่อนจุนทะพวกเธอควรกล่าวกะปริพาชกอัญญเดียรถีย์ผู้กล่าวอย่างนั้นอย่างนี้ว่า
ดูก่อนผู้มีอายุ การประกอบตนให้ติดในความสุขเป็นไฉน
เพราะการประกอบตนให้ติดอยู่ในความสุขมีมากมายหลายอย่างๆ กัน.
ดูก่อนจุนทะ การประกอบตนให้ติดเนื่องอยู่ในความสุข ๔ อย่างเหล่านี้
เป็นของเลว เป็นของชาวบ้าน เป็นของปุถุชน มิใช่ของพระอริยะ
ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ ไม่เป็นไปเพื่อความเบื่อหน่าย
เพื่อคลายความกำหนัด เพื่อความดับ เพื่อความสงบ เพื่อความรู้ยิ่ง
เพื่อความตรัสรู้ เพื่อพระนิพพาน. ๔ อย่างเป็นไฉน.
ดูก่อนจุนทะ
คนพาลบางคนในโลกนี้ ฆ่าสัตว์
ยังตนให้ถึงความสุข ให้เอิบอิ่มอยู่
ข้อนี้เป็นการประกอบตน ให้ติดในความสุขข้อที่ ๑
คนพาลบางคนในโลกนี้ ถือเอาสิ่งของที่เจ้าของไม่ได้ให้แล้ว
ยังตนให้ถึงความสุข ให้เอิบอิ่มอยู่
ข้อนี้เป็นการประกอบตน ให้ติดอยู่ในความสุขข้อที่ ๒
คนพาลบางคนในโลกนี้ กล่าวคำเท็จแล้ว
ยังตนให้ถึงความสุข ให้เอิบอิ่มอยู่
ข้อนี้เป็นการประกอบตน ให้ติดอยู่ในความสุขข้อที่ ๓
คนพาลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้เพรียบพร้อม พรั่งพร้อม
บำเรออยู่ด้วย กามคุณทั้ง ๕
ข้อนี้เป็นการประกอบตน ให้ติดอยู่ในความสุข ข้อที่ ๔.
ดูก่อนจุนทะ การประกอบตนให้คิดอยู่ในความสุข ๔ ประการเหล่านี้
เป็นของเลว เป็นของชาวบ้าน เป็นของปุถุชน
มิใช่ของพระอริยะ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ ไม่เป็นไป
เพื่อความเบื่อหน่าย เพื่อคลายความกำหนัด เพื่อความดับ เพื่อความสงบ
เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อพระนิพพาน.
ขอบพระคุณและขออนุโมทนาคุณหมอครับ
พิจารณาบทนี้แล้ว ทำให้ย้อนนึกไปถึงเมื่อครั้งเคยบวชครับ ท่านให้พิจารณาบทนี้อยู่บ่อยๆ แต่เป็นเรื่องที่ขัดเกลาได้ยากมากจริงๆ ครับ เนื่องจาก ขาดอุปนิสัยที่สะสมมาที่จะขัดเกลาได้เพียงนั้น เห็นได้ว่าผู้ที่สละเพศฆราวาสออกบวชเป็นเพศบรรพชิตนั้น ท่านมีอุปนิสัยที่ขัดเกลาจริงๆ หากไม่มีอุปนิสัยเช่นนี้แล้ว ก็ไม่ควรบวชเลย เนื่องจาก ไม่เข้าใจเรื่องพระธรรมวินัยแล้ว ประพฤติปฏิบัติไม่ถูกต้อง ย่อมมีโทษมหันต์ทีเดียว
ผมเคยเข้าใจผิดมาและก็บวชมาแล้ว เมื่อได้ศึกษาธรรมที่ท่านอาจารย์สุจินต์ คณะท่านวิทยากร บรรยาย และข้อมูลของมูลนิธิฯ ไม่ว่าจะเป็นหนังสือและในเว็ปไซต์นี้ ทำให้เข้าใจได้มากขึ้น ถึงวัตถุประสงค์แท้จริงและตรงที่สุดของการบวชในพระพุทธศาสนาครับ
ขอบพระคุณและขออนุโมทนาครับ