อิริยาบท ปิดบัง ทุกข์

เรียนอาจารย์ทุกท่านครับ

ก่อนนอนเมื่อคืนได้ฟังธรรมบทหนึ่ง ที่ท่านอาจารย์สุจินต์ เป็นผู้บรรยาย เกี่ยวกับ "อิริยาบถ ปิดบัง ทุกขอริยสัจจะ" จึงขออธิบายด้วยความเข้าใจของตัวเองเพื่อเปรียบเทียบครับ

เมื่อเป็นผู้ข้องอยู่ในกาม ชื่อว่ายังเป็นผู้มีความทุกข์ พระสงฆ์ในธรรมมะวินัยนี้ ในสมัยครั้งพุทธกาล ยังต้องศึกษาและปฎิบัติธรรมะเพื่อให้รู้ทุกข์

อิริยาบถในทุกๆ วันของผู้ที่ยังเวียนว่ายตายเกิดอยู่ ก็ยังคง ปิดบัง ทุกข์ เป็นต้นว่า ขณะที่นั่ง ยืน เดิน นอน. จริงๆ แล้วมีแค่ สภาพธรรมะปรากฏ อย่างละเอียด คือ อ่อน แข็ง ตึง ไหว ร้อน เย็น เท่านั้น

อิริยาบถต่างๆ ที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป นั้น เกิดขึ้นเพราะมีนามธรรมและรูปธรรม เมื่อเปลี่ยน อิริยาบถ ก็ดูเสมือนกับว่า ไม่มีทุกข์เลย. แต่อันที่จริงแล้ว เพราะด้วยความที่บังคับบัญชาไม่ได้ของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ ทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ทั้งนั้นที่ชื่อว่าทุกข์

ขอขอบพระคุณและขออนุโมทนาครับ