ให้ความเข้าใจผู้ด้อยปัญญาด้วยครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ในความเป็นจริง เป็นแต่เพียงสภาพธรรมที่เกิดขึ้นเป็นไป ที่ไม่ใช่สัตว์ บุคคล คือ มีแต่ จิต เจตสิก และรูปที่เกิดขึ้น ซึ่งในการพิจารณาธรรม จะต้องพิจารณา เป็นแต่ละขณะจิต ไม่ใช่พิจารณาเป็นเรื่องราวที่ยาวๆ เพราะฉะนั้น ขณะที่เจ็บ ก็เป็นขณะหนึ่งที่เป็นแต่เพียงสภาพธรรมที่เกิดขึ้น ไม่ใช่เราที่เจ็บ แต่ เป็นจิตประเภทหนึ่ง ที่เป็นจิตชาติวิบาก เป็นจิตที่เป็นผลของกรรม คือ กายวิญญาณจิต ที่เป็น ทุกขกายวิญญาณ ทำให้เกิดความรู้สึกเจ็บในขณะนั้น จึงเป็นจิตที่เกิดจากกรรมที่ไม่ดี คือ เกิดจากอกุศลกรรมที่ให้ผล ทำให้เกิด ทุกขกายวิญญาณจิต เพราะฉะนั้น ขณะใดที่เจ็บปวด เกิดความรู้สึกทางกายที่เป็นทุกข์ ในขณะนั้น ไม่มีใคร ไม่มีเราที่เจ็บ และไม่มีตัวเราที่จะทำให้ตัวเองเดือดร้อน และ ไม่มีใคร ไม่มีพยาบาล หมอ ที่ทำให้เราเจ็บ ไม่มีเข็มที่ทำให้เราเจ็บ แต่ เป็น จิตเพียงหนึ่งขณะจิต คือ ทุกขกายวิญญาณจิตเกิดขึ้น ทำกิจหน้าที่ในขณะนั้น ทำให้เกิดความรู้สึกเจ็บที่กาย ที่กระทบในขณะนั้น ครับ

จะเห็นนะครับว่า ที่กล่าวมา เป็นความคิดที่แย้งกับความคิดเห็นของชาวโลกอย่างสิ้นเชิง ที่สำคัญว่ามีเรา มีสัตว์ บุคคล มีสิ่งต่างๆ สำคัญว่ามีเราที่เจ็บ มีเราที่ทำตนเองเดือดร้อน แต่ พระพุทธเจ้าทรงแสดงสัจจะ ด้วยปัญญาว่า มีแต่ธรรมที่เป็นไป ที่เป็นจิต เจตสิกและรูปที่เกิดขึ้น ซึ่งการจะเข้าใจและไถ่ถอนความเห็นผิดที่เคยสำคัญผิดได้ ก็ด้วยการฟังพระธรรม อบรมปัญญา ทีละเล็กละน้อยในหนทางที่ถูกต้อง ครับ

ขออนุโมทนา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ธรรมเป็นสิ่งที่มีจริง ไม่พ้นไปจากชีวิตประจำวันเลย มีจริงในชีวิตประจำวัน ทุกขณะของชีวิต เป็นธรรม แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นธรรม จนกว่าจะมีโอกาสฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม ค่อยๆ สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกไปทีละเล็กทีละน้อย

ความเป็นจริงของสภาพธรรม ใครๆ ก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้ ขณะที่ได้รับทุกขเวทนาทางกาย จะด้วยกรณีใดๆ ก็ตาม ต้องเป็นผลของอกุศลกรรม แต่ก็ไม่สามารถที่จะรู้ได้ว่า เป็นผลของอกุศลกรรมอะไร ในชาติไหน ไม่สามารถที่จะรู้ได้เลย แสดงถึงความเป็นจริงของธรรมที่เกิดเพราะเหตุปัจจัยไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น และขณะที่เกิดความเดือดร้อนใจ ไม่พอใจ ไม่สบายใจ ขณะนั้น ไม่ใช่ทุกขเวทนาทางกายแล้ว แต่เป็นความทุกข์ทางใจ เป็นโทมนัสเวทนาที่เกิดร่วมกับอกุศลจิตประเภทที่มีโทสะเกิดร่วมด้วย

นี้คือ ความเป็นจริงของธรรม ที่เกิดขึ้นเป็นไป ไม่ใช่เราเลย ครับ.

...ขอบพระคุณ อ. ผเดิม และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ขณะที่คิดบริจาคให้เลือดเพื่อช่วยชีวิตคนอื่นขณะนั้นจิตเป็นกุศล ขณะที่เจ็บเพราะถูกเข็ม ขณะนั้นเป็นผลของกรรม กุศลจิตเกิดสลับกับอกุศลก็ได้ เพราะจิตเกิดดับรวดเร็วมาก เพราะฉะนั้น ควรเจริญกุศลทุกโอกาส ถ้าทำกุศลช้า อกุศลก็จะเกิดแทนกุศล ค่ะ