กายนิพพินทชาดก.. ความเบื่อหน่ายร่างกาย

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ความเบื่อหน่าย องค์ธรรม คือ ปัญญาที่รู้ตามความเป็นจริง แต่ไม่ใช่ความเบื่อหน่าย

ที่เป็นโทสะ ไมชอบใจในความไม่สบาย ป่วยของร่างกาย แต่เห็นตามความเป็นจริง ที่

เป็นวิปัสสนาญาณ เบื่อหน่ายในขันธ์ เพราะ เห็นถึงลักษณะของสภาพธรรมตามความ

เป็นจริงในขณะนั้นด้วยปัญญา ระดับสูง จึงเบื่อหน่ายด้วยปัญญาและถึงการดับกิเลส

ด้วยวิปัสสนาญาณขั้นอื่นๆ เกิดขึ้น ครับ เพราะฉะนั้น จึงไม่พ้นไปจากเรื่องของปัญญา

เป็นสำคัญ หากไม่มีปัญญา ตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว ก็สำคัญ เบื่อหน่าย ด้วยความเป็นเรา

ไม่รู้ว่าเป็นแต่เพียงธรรมเป็นไป การสะสมปัญญาที่จะถึงความเบื่อหน่ายที่เป็นปัญญา

ระดับสูง จึงต้องเริ่มจากการฟังพระธรรมให้เข้าใจ ปัญญาที่เกิดขึ้น จึงเป็นไปตามลำดับ

ไม่ข้ามขั้น ไม่มีตัวตนที่จะทำให้เบือ่หน่าย แต่เมื่อปัญญาถึงพร้อม ความเบื่อหน่ายย่อม

เกิดขึ้น ในสภาพธรรมที่กำลังปรกาฎในขณะนี้ เพราะ หากเบื่อหน่ายตัวเอง เบื่อหน่าย

ร่างกายที่สำคัญว่ามีร่างกายอยู่ ก็ไม่มีทางที่จะพ้นจาก กรง คือ ความเห็นผิดที่สำคัญ

ว่ามีเรา มีร่างกายที่สมมติบัญญัติได้เลย ขออนุโมทนาคุณหมอ และ ทุกท่าน ครับ

ขอบพระคุณและอนุโมทนาคุณผเดิม คุณผู้ร่วมเดินทาง คุณคำปั่น และ ทุกท่านครับ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาคุณหมอ อาจาย์ผเดิม และทุกๆ ท่านมากครับ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ความเบื่อหน่ายในที่นี้เป็นเรื่องของปัญญาที่เห็นความเป็นจริงของสภาพธรรมที่เป็น

สังขารซึ่งมีปัจจัยปรุงแต่งแล้วดับไป ว่า เป็นของไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน ไม่งาม ไม่ควรแก่การ

ติดข้องยินดีพอใจ ไม่มีสาระ จึงเบื่อหน่ายด้วยปัญญาที่เห็นตามความเป็นจริง ครับ

...ขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลจิตของคุณหมอ และ ทุกๆ ท่านด้วยครับ...

ขออนุโมทนาครับ

[๔๗๙] ก็รูปร่างอันไม่น่าพอใจ ถึงการนับว่านี้พอใจ

ที่ไม่สะอาด สมมติว่าเป็นของสะอาด

เต็มด้วยซากศพต่างๆ ปรากฏแก่คนพาล

ผู้ไม่พิจารณา เห็นว่าเป็นของน่าพอใจ.

ยินดีกับพระสูตรครับ