จากการสนทนากับท่านอาจารย์ ๒/๔ [สนทนาธรรมกับชาวต่างชาติ]
นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทฺธสฺสฯ
(ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นั้น)
สนทนาธรรมกับชาวต่างชาติ ตอนที่ ๗ :
จากการสนทนากับท่านอาจารย์สุจินต์ (ตอนที่ ๒/๔)
- ช่วยบอกหน่อย ว่ามีสิ่งใดที่เกินไปจาก ความจริงที่มีในขณะนี้
- ถ้าไม่มีการคิด เป็นเรื่องนั้นเรื่องนี้ แล้วจะมีเรื่องราว ตัวตนในขณะนี้ ได้หรือไม่?
- เกมของชีวิต ซึ่งปรกติ ตัณหา (ความปรารถนา ต้องการ) ก็ชนะเสมอ
- อย่าเป็นเหยื่อเรื่องราว ตัวตน แต่ควรเป็นผู้ชนะความไม่รู้
- เมื่อมีโทสะ (ความขุ่นเคือง ไม่พอใจ) ก็ต้องมีโลภะ (ความปรารถนา ติดข้อง) ที่มีกำลัง ที่ไหนสักแห่ง ที่ปรุงแต่งแล้ว จึงเกิดขึ้นได้
- การเผยแพร่ความเห็นผิด เป็นสิ่งที่อันตรายที่สุดที่จะทำ
- ไม่ใช่บังคับตัวเองให้คิดว่าจะมีสติเกิดขึ้นเฉพาะเวลานี้ หรือต้องที่นั่นที่นี่ เพราะสติสามารถเกิดได้ ทุกเมื่อ ทุกเวลา ไม่ใช่ต้องเฉพาะเจาะจง
- ขณะที่ความเข้าใจถูกต้องในธรรมเจริญขึ้น จึงจะมีที่พึ่งที่แท้จริง ไม่เกี่ยวกับว่าใครต้องไปทำอะไร ถ้าไม่มีสติปัฏฐาน ก็ยังคงมีความติดข้องในตัวตนเสมอๆ
- ยังต้องการสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อตน แม้กระทั่งต้องการมีปัญญาเพิ่มขึ้น
- เราคิดว่าฟังมากพอแล้ว และตอนนี้ต้องการเวลา และสถานที่ เพื่ออบรมเจริญภาวนา แต่ความจริง การฟังเท่าไร ก็ไม่เคยพอ
- เราไม่เข้าใจ เกมลวง ของตัณหา (ความปรารถนา ต้องการ) เพราะฉะนั้น เราก็หลงติดตามตัณหา ไปทุกที่ที่ตัณหาพาไป
- พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสอนให้เราฟังธรรม ไม่ใช่ฟังที่ตัวบุคคล
- พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสอนให้ทุกคนมีกุศลจิต ในทุกขณะ ทุกขั้น ทุกระดับ เท่าที่เป็นได้ เพราะถ้ากุศลจิตเกิดขึ้นในขณะใด ขณะนั้น ก็เป็นประโยชน์
เชิญอ่าน สนทนาธรรมกับชาวต่างชาติตอนอื่นๆ ได้ ในลิงก์ข้างล่าง
สนทนาธรรมกับชาวต่างชาติ ตอนที่ ๖ ... จากการสนทนากับท่านอาจารย์ ๑/๔
From the discussion with Ajaan Sujin
Can you tell what is beyond this moment?
If there is no thinking of this or that concept, can there be concept at this moment?
The game of life that tanha (craving / desire) always wins.
Don't be a victim of conceptual system, but the conqueror of your ignorance.
When there is dosa (aversion) , there is strong lobha (craving / attachment) somewhere that has conditioned it.
Propagating wrong view is the most dangerous thing to do.
Don't force yourself to think it is the right time and right place for the arising of awareness, because awareness can arise anytime or place. Don't limit it.
At the moment of developing right understanding, there is real rest no matter what one is doing. Without satipatthana, there is always cling to self, always wanting the best for self, even wanting more understanding.
We think it's enough listening so now we need time and place for the development, but in reality it's never enough listening.
We don't understand the game of tanha (craving / desire) , so we follow it wherever it goes.
The Buddha taught us to listen to the Dhamma, not people.
The Buddha taught everyone to have kusala (wholesome) citta (consciousness) at any moment, at any level, because to have kusala citta at any moment is so helpful.
