พระธรรมทั้งหมดมีประโยชน์เมื่อเข้าใจ
ทุกอย่างเป็นธรรม ไม่ใช่ฟังเพื่อจะรู้คำมากๆ ได้ แต่ศึกษาคำ และเรื่องราวต่างๆ และขณะนี้มีความไม่รู้มาก สิ่งที่มีจริงกำลังปรากฏ แล้วปล่อยเลยไปทุกขณะ มัวแต่อยากรู้คำว่ากรรมบถเป็นอย่างไร ขณะไหนกำลังรับผลของกุศลกรรม ขณะไหนกำลังรับผลของอกุศลกรรม ก็เลยสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏไปอีกแล้ว อยากเข้าใจคำ และ เรื่องราว วิตกเจตสิก ตรึกไปในเรื่องราวต่างๆ ไม่ได้ตรึกลักษณะของความจริงที่กำลังปรากฏขณะนี้ ก็ผ่านเลยไปอยู่เรื่อยๆ
จุดสำคัญก็คือ ขณะนี้มีลักษณะที่มีจริงๆ กำลังปรากฏ วิตกเจตสิกตรึกถึงสิ่งที่มีจริง ไม่ใช่ไปตรึกถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้ว ผ่านไปแล้ว ก็ไม่สามารถตรึกถึงสิ่งที่มีจริงๆ ที่กำลังปรากฏได้เลย อบรมเจริญปัญญาก็เพื่อที่จะเข้าใจที่จะรู้สิ่งที่มีจริง ตามที่พระผู้มีพระภาคทรงตรัสรู้ทรงแสดง การเข้าใจความจริงนี้คือจุดประสงค์ของการศึกษาพระธรรมในชีวิต
คนส่วนใหญ่เข้าใจว่าศึกษาคำ แล้วสามารถจะรู้ลักษณะของสภาพธรรมได้ แต่ก็เป็นตัวตนที่จะไปศึกษา แล้วก็ผ่านเลยสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏไปทุกๆ ขณะ เพราะไปตรึกคิดแต่เรื่องราว การศึกษาพระธรรมในส่วนที่ละเอียดเพิ่มเติมขึ้น มากขึ้นได้ก็ต่อเมื่อมีความเข้าใจธรรมจริงๆ ว่า ขณะนี้ ธรรมคืออะไร ธรรมคือสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏ
ขณะนี้ ผู้ไม่เข้าใจธรรม กำลังอยากเข้าใจในสิ่งที่ไม่มีในขณะนี้ แล้วจะเข้าใจได้อย่างไร เมื่อไหร่ วันไหน วิตกเจตสิกไม่ได้จรดในอารมณ์ที่กำลังฟังจริงๆ ของสิ่งที่กำลังปรากฏ วิตกก็เที่ยวไปที่อื่น ไกลออกไป จากสิ่งที่มีจริงขณะนี้ มัวอยากไปรู้สิ่งที่ไม่ได้ปรากฏ แต่สิ่งที่กำลังปรากฏก็เกิดแล้วดับแล้วอยู่ทุกขณะทางตา ทางหู ... และทางใจ
พระธรรมทั้งหมดมีประโยชน์เมื่อเข้าใจ จะรู้มากๆ แต่ขณะนี้อะไรเป็นธรรมก็ยังไม่เข้าใจ แล้วจะมีประโยชน์อะไร ฟังธรรมแล้วรู้ว่าขณะนี้เป็นธรรมจึงจะได้ประโยชน์
...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ อย่างยิ่งค่ะ...
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ประโยชน์ของการศึกษาเรื่องราวในธรรม เพื่อเข้าใจตัวสภาพธรรม แต่ ไม่ใช่การศึกษาเรื่องราวธรรม เพื่อจำชื่อ เรื่องราวของธรรม ว่ามีอะไรบ้าง เพราะ ตายจากโลกนี้ไป ก็ลืมชื่อ แต่ สิ่งที่สะสม คือ ความเข้าใจพระธรรม เข้าใจความจริว่า ขณะนี้ไม่มีชื่อ มีแต่ลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ
เพราะฉะนั้น แม้แต่การอ่านศึกษาพระธรรม อ่านด้วยเข้าใจความจริงขณะนี้ และ เป็นไปเพื่อขัดเกลากิเลสตนเองเป็นสำคัญ อันเกิดจากปัญญาที่เกิดขึ้น เข้าใจธรรม เป็นสิ่งที่ถูกต้อง การศึกษาธรรมจึงไม่ใช่เป็นการศึกษาแบบวิชาการ ให้จำคำศัพท์ รู้ความหมายมากๆ แต่การศึกษาธรรม ประโยชน์ คือ การเจริญขึ้นของกุศลธรรม มี ศรัทธา สติ และ ปัญญา เป็นต้น เพราะ สภาพธรรมเหล่านี้ จะทำหน้าที่ขัดเกลากิเลส ที่เป็นสิ่งที่ไม่ดีออกจากจิตใจ แต่การจำเรื่องราวมากมาย แต่ไม่ได้เป็นไปเพื่อความเจริญขึ้นของกุศลธรรม ปัญญา ไม่สามารถขัดเกลากิเลสได้
ขออนุโมทนาพี่เมตตาและทุกท่าน ครับ
ขอบพระคุณและขออนุโมทนาพี่เมตตา อาจารย์ผเดิม และทุกท่านครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
... อบรมเจริญปัญญาก็เพื่อที่จะเข้าใจ ที่จะรู้สิ่งที่มีจริงตามที่พระผู้มีพระภาคทรงตรัสรู้ ทรงแสดง การเข้าใจความจริงนี้คือจุดประสงค์ของการศึกษาพระธรรมในชีวิต ...
ขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลจิตของพี่เมตตาและทุกๆ ท่านด้วยครับ
