การปฏิบัติธรรม คือการละอกุศล ละโลภะ โทสะ โมหะ

มีหลายท่านบอกว่า อยากจะปฏิบัติธรรม ที่จริงการปฏิบัติธรรม คือ การละอกุศลละ โลภะ โทสะ โมหะ ถ้ากำลังโลภ การปฏิบัติธรรมคือ ละโลภะ ในขณะที่โลภะกำลังเกิด นั่นคือ ปฏิบัติธรรม ถ้าเป็นผู้ที่จะปฏิบัติธรรม ไม่ต้องรอเวลาอื่น ขณะที่กำลังโกรธนั่นเอง ละความโกรธ เป็นความไม่โกรธ ขณะนั้น เป็นการปฏิบัติธรรม กำลังริษยา กำลังตระหนี่ หรืออกุศลใดๆ ก็ตาม ชึ่งกำลังเกิดในขณะนั้น อยากจะปฏิบัติ คือ ละอกุศลในขณะนั้น

แต่การละอกุศล เป็นเรื่องทำไม่ได้อย่างที่ใจคิด หรือหวัง อาจจะมีหลายท่านที่ตั้งปณิธาน หรือว่ามีความตั้งใจว่าจะละอกุศล แต่พอถึงเวลาจริงๆ ไม่มีทางที่จะเป็นไปได้ เพราะแม้พระโพธิสัตว์ ที่ได้บำเพ็ญบารมีมาหลายพระชาติ ก็ยังต้องเป็นไปตามกำลังของอกุศล ซึ่งยังไม่ได้ดับ