สวัสดีฮานอย 1

สวัสดีฮานอย

วันอาทิตย์ที่ 4 พ.ย. 55 ออกเดินทางจากบ้านไปสนามบินสุวรรณภูมิเวลา 9 โมงเช้า เพื่อไปให้ทันเวลานัดหมายกับคณะของท่านอาจารย์ เวลา 10:30 น. เมื่อไปถึงก็พบ คณะที่มีท่านอาจารย์ พี่จี๊ด พี่กระเช้ารัตน์ หม่อมเบ็ตตี้ คุณอชิตะ คุณเบญจวรรณ คุณ หมอวรากร คุณน้อย คุณหญิง รวมทั้งเราด้วย 10 คน เป็นหญิงล้วนที่จะเป็นเพื่อนท่าน อาจารย์ไปเผยแพร่พระธรรมอันประเสริฐแก่ผู้สนใจที่เมืองฮานอย ประเทศเวียดนาม

นอกจากนั้นก็ยังพบผู้มีศรัทธามาส่งคณะ อีกหลายท่าน คือ คุณจู กุสุมา โกมลกิติ พร้อมกับสามี คุณปรีดา และ น้องสาว คุณเมตตา ที่ไปรับท่านอาจารย์และพี๋จี๊ดที่บ้าน มาส่งที่สนามบิน พร้อมกับจัดการช่วยเหลือกิจต่างๆ ขออนุโมทนาค่ะ ส่วนคนใกล้ตัว นั้นคงไม่ต้องเอ่ยชื่อ เพราะท่านต้องมาส่งอยู่แล้ว (เพื่อให้แน่ใจว่า ไปแล้วจริงๆ พูด เล่นด้วยความเอ็นดูนะคะ)

ที่น่าประหลาดใจเมื่อเห็นคุณจักรกฤษ์ เจนเจษฎา และคุณแอ๋ว รัชดาภรณ์ ภรรยา ที่ สนามบิน คิดว่ามาส่ง แต่เธอจะร่วมเดินทางไปด้วย โดยจัดการเองทั้งหมด และจะไป แค่ 3 วัน อนุโมทนาค่ะ

เครื่องบินออกเดินทางเวลา 12:20 น. ทานอาหารกลางวันยังไม่ทันย่อยก็ถึงสนาม บินฮานอย ใช้เวลาเดินทาง 1:50 ชม. เวลาบ่ายสองกว่าๆ ก็ถึงแล้ว ออกจากสนามบินเล็กๆ หลังจากยืนคอยกระเป๋าอยู่นาน (ตอนนี้คุณจักรกฤษณ์เล่น บทหนัก เพราะเป็นสุภาพบุรุษคนเดียวในกลุ่ม 12 คน จึงต้องช่วยทุกคนยกกระเป๋าคง จะปวดเมื่อยพอสมควร แต่ทุกขเวทนาทางกายปรากฏชั่วขณะก็หมดไป แต่บุญกุศลที่ ได้ทำแล้วจะสะสมอยู่ในจิตตลอดไป ขออนุโมทนา (อีกแล้ว กุศลชนิดนี้ถนัดจริงๆ ) เดินเข็นรถออกมา จึงได้เห็นภาพประทับใจที่คุณแทมและสุภาพสตรีชาวเวียดนามวัย รุ่นหลายคนมอบช่อดอกไม้ขนาดใหญ่ต้อนรับท่านอาจารย์ รีบดึง Ipad ออกจากเป้หลัง กว่าจะได้ ภาพนั้นก็หายไป แถมภาพที่ได้ก็สั่นไหว ไม่ถนัดจริงๆ กับการถ่ายภาพ คิด ถึงน้องวันชัย ช่่างภาพมืออาชีพที่มีฉายาว่า wonderful wanchai (เพื่อนคู่กับ อัศจรรย์ อรรณพ) ยังไม่สายถ้าน้องจะบินมาฮานอย เพื่อเก็บภาพเด็ดให้สมาชิกชมรมบ้านธัมมะ ได้ชม

สาวเวียดนามมารับที่สนามบิน ออกจากสนามบินเดินทางเข้าเมืองฮานอย ระยะทาง 30 กม. สองข้างทางยังเป็นทุ่ง นา มีบางแห่ง เป็นโรงงานอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ คุณแต๋ว ไกด์คนไทยเล่าว่า บริษัท เหล่านี้เจ๊งจากเมืองไทย จึงมาเปิดที่เวียดนาม (อาจจะหนีค่าแรง 300 บาทต่อวัน) จึง ได้เห็นโรงงานของ cannon panasonic nikki และอีกมากมาย น่าใจหายเหมือนกัน แต่ ทุกอย่างก็เป็นไปตามเหตุปัจจัยทั้งนั้น ใครจะได้รัฐบาลมาปกครองอย่างไร ก็ขึันอยู่กับ คุณภาพของประชาชนนั่นเอง

คุณแต๋วเล่าให้ฟังว่า ฮานอย แปลว่า กลางแม่น้ำ เพราะมีแม่น้ำแดงที่ไหลมาจากแม่ น้ำฮวงโห ประเทศจีน พาดผ่าน เหมือนผ้าพันคอ เวียดนามเป็นเมืองขึันของจีนถึงพัน พันปีวัฒนธรรมทั้งหลายจึงเหมือนกับจีน และต่อมาเป็นเมืองขึ้นของฝรั่งเศสอีก 180 ปี จึงใช้ตัวหนังสือของฝรั่งเศสแทนเสียงพูดเวียดนาม

ใช้เวลา 1 ชั่วโมงก็ถึงโรงแรมถังเล้ย ที่ตั้งอยู่บนทะเลสาบ (ไม่ใช่ริม นะคะ บนจริงๆ เพราะชั้นล่างสุดเป็นทะเลสาบ) สร้างโดยชาวคิวบา เป็นโรงแรม 4 ดาว อยู่ในย่านที่ เงียบสงบ เหมาะกับการสนทนาธรรม ทะเลสาบธรรมชาตินี้กว้างใหญ่ถึง 14 ตรม. เห็น ตึกสูงๆ บนฝั่งตรงข้ามไกลๆ ตอนกลางคืน จึงเห็นแสงไฟสวยงาม มีชาวเวียดนาม หลายคน หลายวัย มาต้อนรับท่านอาจารย์ บรรยากาศดูอบอุ่น จริงใจ เหมือนกลับมา เยี่ยมญาติที่จากกันไปนาน

ก่อนห้าโมงเย็นเดินทางออกจากโรงแรม เข้าใจเอาเองว่า คงไม่สนทนาธรรมแล้ว เพราะถ้าสนทนาคงอยู่ในโรงแรม คงจะไปทานข้าวเย็นก่อนมั้ง นั่งไปประมาณ 2 กม.ก็ ลงที่ตึกสูง (บ้านเรือนชาวเวียดนามเป็นตึกแคบๆ สูง ซึ่งได้รับอิทธิพลมาจากฝรั่งเศส) เป็นร้านอาหาร เดินขึันบันไดเวียน ขึ้นไปอีก 2 ชั้น คิดว่าเป็นห้องอาหาร ที่ไหนได้ มี ชาวเวียดนามนั่งคอยเต็มห้องประมาน 50 คน มีทั้งคนสูงอายุ (ไม่มาก) นอกนั้นเป็น หนุ่มสาวที่มานั่งคอยฟังธรรม เมื่อท่านอาจารย์เข้าห้องก็เปล่งเสียง สาธุ พร้อมกัน น่า อนุโมทนาจริงๆ

ชาวเวียดนามมาร่วมสนทนาธรรม คุณแทม (เสื้อสีฟ้า) แนะนำท่านอาจารย์ ด้วยภาษาเวียดนาม แล้วแปลเป็นภาษาอังกฤษให้ท่านอาจารย์ฟัง เธอช่างคล่องแคล่ว มีความสามารถสูง จนน่าอัศจรรย์จริงๆ เธอคงเป็นผู้ถ่ายทอด คำบรยายของท่าน ให้สหายธรรมชาวเวียดนามฟัง จนมีผู้สนใจมากขนาดนี้ จึงได้เรียนเชิญท่านมาฮานอย อดคิดถึงภาพคุณบุตรสาวง ชาวกัมพูชาที่เรียนเชิญท่านอาจารย์ไปสนทนาธรรมที่พนมเปญไม่ได้ บรรยายกาศเหมือนกัน แต่ที่ฮานอย ยากกว่าเพราะ จากอังกฤษเป็นเวียดนาม แต่ที่พนมเปญ จากไทยเป็นภาษาเขมร ท่านอาจารย์ท่านสุดยอดจริงๆ เผยแพร่ได้ทุกรูปแบบ มีผู้ฟังถามปัญหากันมากมาย เสียดายที่ห้องเล็กไปหน่อย พวกเราคนไทยบางส่วน ต้องไปนั่งที่ระเบียงนอกห้อง คนเวียดนามบางส่วน ก็ยืนนอกห้อง ระบบเสียงก็ไม่ชัดเจน น้องเบญจวรรณ รัศมีสุวรรณกุล จึงมีดำริว่า จะขอเป็นเจ้าภาพเช่าห้องประชุมของ โรงแรมถังเล้ยเป็นสถานที่สนทนาในวันต่อๆ ไป แต่ท่านอาจารย์บอกว่า ค่าเช่าห้องประ ชุมในโรงแรมแพงมาก ไม่อยากให้ใช้ คงแล้วแต่คุณแทมจะจัดการ

ขออนุโมทนาน้อง เบน (แต่คราวนี้ไม่ได้อนุโมทนาเฉยๆ ขอร่วมทำบุญด้วย เพราะเห็นความสนใจฟังธรรม ของเด็กๆ ที่นี่แล้ว อยากสนับสนุนค่ะ เพราะไม่มีอะไรจะมีประโยชน์มากกว่าการ ให้ได้ เข้าใจพระธรรมอีกแล้ว)

สนทนาธรรมจบเมื่อเกือบหนึ่งทุ่ม เกินเวลาไป เพราะมีผู้สนใจถามกันมาก คุณแทม นําอุทิศส่วนกุศลเป็นภาษาเวียดนาม และสาธุ ขอบคุณท่านอาจารย์ เราไปอนุโมทนา คุณแทม บอกเธออย่างที่คิดว่า You are great. เธอบอกว่า It is not me.her teaching is great. เห็นด้วย 100 เปอร์เซ็นต์ค่ะ แต่คุณก็เยี่ยมเหมือนกัน ถึงได้เผยแพร่ ให้คน เวียดนามสนใจได้มากขนาดนี้

ควรจะจบแล้ว แต่ก็ยังอยากเล่าต่อ เพื่อชดเชยเรื่องถ่ายรูปไม่ทันบ้าง ไม่ชัดบ้าง เมื่อ ส่งท่านอาจารย์ และพวกไม่ทานข้าวเย็นที่โรงแรมแล้ว คุณแต๋วก็พาไปทานข้าวที่ร้าน หัวปลี (banana flower) เป็นอาหารเวียดนาม หิวมาก พออาหารมา ก็ลงมือรับประทาน เลยลืมถ่ายภาพไว้เช่นเคย อาหารอร่อยมาก มีแกงส้มปลา ที่ใส่สับปะรด บ๊วย มะเขือ เทศ ถั่วงอก แล้วก็มีทอดมันปลา ทานกับขนมจีน ราดน้ำจิ้ม ใส่ผักชีฝรั่งหั่นฝอย ขนม เป็นข้าวเม่ากวนเป็นแผ่น มีใส้เป็นถั่วกวน

จบแล้วค่ะ สำหรับวันแรกในฮานอย และจะอวดว่า มาคราวนี้ดีขึ้น เพราะคุณแต๋วถาม ว่า พรุ่งนี้ขณะที่อาจารย์บรรยาย จะพาไปเที่ยว จะไปไหม เรารีบตอบอย่างมั่นใจ (ในขณะนั้น) ว่าไม่ไป จะฟังธรรม เพราะเกิดปีติที่เห็นคนต่างชาติสนใจศึกษาพระธรรมจน เกิดความเข้าใจอย่างคุณแทม ทั้งๆ ที่มีโอกาสน้อยกว่าเรามากมาย แล้วเรายังปล่อย โอกาสที่มีค่าเหล่านี้ให้ผ่านไปอีกหรือ