เมตตานั้นเป็น พรหมวิหาร

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ข้อความบางตอนจากการบรรยายธรรมโดยท่านอาจารย์ สุจินต์ บริหารวนเขตต์

ท่านอาจารย์ แต่ว่าใครก็ตามที่มีฉันทะที่จะเจริญเมตตา

เมตตานั้นเป็น "พรหมวิหาร" โดยความเป็นธรรมที่ไม่่มีโทษ เพราะอรรถว่า ประเสริฐ และเมตตาก็ค่อยๆ เจริญขึ้นเรื่อยๆ ลองคิดถึงคนไม่โกรธ เป็นคนประเสริฐใช่ไหมคะ ในทุกวันนี้ ถ้ามีใครซึ่งอาจจะมีใครว่าร้าย กล่าวร้าย เข้าใจผิด หรือว่าแสดงกิริยาอาการต่างๆ แต่ผู้นั้นก็ยังไม่โกรธ ใครๆ ก็คงจะต้องเห็น ความเป็นคนประเสริฐ ของคนที่ไม่โกรธ ด้วยเหตุนี้ เมตตาชื่อว่าเป็น ธรรมะ เครื่องอยู่อันประเสริฐ เพราะเป็นข้อปฏิบัติชอบในสัตว์ทั้งหลาย คนที่อยู่ด้วยกัน ที่มีความสุข ผาสุกจริงๆ นี้ ก็ด้วยข้อปฏิบัติชอบคือ เมตตา เพราะฉะนั้นก็ไม่ใช่เพียงท่องนะคะ และจะไม่ใช่เพียงรู้ แต่ว่าต้องปฏิบัติด้วย

ท่านที่ท่องเมตตาได้ เคยพิจารณาจิตใจไหมคะว่า ยังไม่ชอบคนนั้นบ้าง ยังไม่ชอบคนนี้บ้าง แต่ว่าท่องได้เรียบร้อย ทุกบรรทัด คล่องเก่ง ถ้าอย่างนั้นก็แสดงให้เห็นว่า ไม่ใช่การปฏิบัติ สำหรับเมตตานั้น พวกพรหมทั้งหลาย มีจิตปราศโทสะอยู่ฉันใด ผู้ประกอบด้วยเมตตาก็ฉันนั้น ย่อมเป็นอยู่ เสมอกับพรหม ดังนั้น จึงตรัสเรียกว่า "พรหมวิหาร" ก็เพราะปราศจากโทษ โดย อรรถ ว่า ประเสริฐ