การฝึกดูจิต ตามรู้จิต คือสติปัฏฐานที่ถูกหรือไม่
มีสำนักแห่งหนึ่งได้สอนวิถีทางแห่งความรู้แจ้งว่า เพียงตามรู้จิตเท่านั้น ก็จะเกิดปัญญาละคลายได้เอง แถมยังไม่แนะนำให้ไปอ่านหรือศึกษาธรรมะมากมาย เพราะจะทำให้ฟุ้งท่านบอกว่า ธรรมทุกอย่างเรียนรู้ได้ที่จิต และท่านไม่แนะนำให้ละกิเลส แต่ให้ตามรู้กิเลสเท่านั้น แล้วปัญญาจะละคลายกิเลสได้เอง แบบนี้เป็นสติปัฏฐานที่ถูกทางจริงหรือไม่
พระธรรมคำสอน ที่พระพุทธองค์ทรงแสดง ตลอด ๔๕ พรรษา เป็นธรรมะที่นำมาซึ่งประโยชน์แก่ผู้ศึกษาเป็นอันมาก การได้ฟังมาก ศึกษามาก เรียกว่า พหูสูต หรือพาหุสัจจะ เป็นอุดมมงคล การฟังมากซึ่งพระพุทธพจน์ เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า สุตะสุตะ เป็นทรัพย์ที่ประเสริฐ ความเป็นพหูสูต มีอุปการะแก่กุศลธรรม เป็นอันมากย่อมละ วิจิกิจฉานิวรณ์เสียได้ ผู้ที่ทรงสุตะ แล้วจะไม่พ้นจากทุกข์ไม่มีเลย การศึกษามีประโยชน์มากอย่างนี้ แต่ถ้าผู้ใดกล่าวว่า การศึกษามาก จะทำให้ฟุ้งจะตรงกับพระธรรมหรือไม่ และข้อปฏิบัตินั้น ตรงกับพระธรรมคำสอนหรือไม่ โปรดพิจารณา
ไม่ว่าใคร? จะสอนอย่างไร? ผู้มีปัญญา พึงเทียบเคียงกับหลัก ในพระไตรปิฏกเป็นสำคัญ ครูบาอาจารย์ท่านไหนๆ สอนสิ่งใดๆ เมื่อไม่ตรงคือไม่ใช่ ไม่ต้องอ้างเหตุอื่น หลงทางคือหลงทาง เมื่อรู้ว่า ไม่มีเวลามากเพื่อการหลงทาง ก็พึงแสวงหาหนทางที่ถูกและตรง เพื่อใคร? เสียเวลาทำไม? เรือจะจมอยู่แล้ว?
ขออนุโมทนากับทุกท่าน ที่พบหนทางที่ถูกและตรง ไม่มีใครได้ประโยชน์จากท่านดอก เพื่อท่านแท้ๆ เพื่อใครที่ไหน? ไปๆ มาๆ จะทำตัว เก่งกว่าพระผู้มีพระภาคผู้ทรงตรัสรู้ อ้างว่าเป็นศิษย์พระพุทธองค์ แต่ตั้งตนสอนผู้อื่นโดยความคิดตนเอง พระศาสนาจึงจะลบเลือนด้วยเหตุดังว่า
